Γέννηση
Εχω μια δυσκολία στο να κανω upload στο youtube τα video που εχω βγαλει με τα σερσενια. Αλλα θα γινει κι αυτο σιγα σιγά. Ελεγα λοιπον για εκεινη την τρελη φωλιά που μου δώρισε ο φίλος μου ο Κώστας… Δεν θυμάμαι ποτε μου πρωτο τηλεφώνησε και μου πε πως την ειχε στη διάθεση του και με περιμενε. Χτες όμως που πεταξα το μεγαλύτερο μερος της (για τεχνικους λόγους και να με συγχωρέσει ο Σπύρος, αλλα οι νεκροί γόνοι διαστάσεων 3 εκ. έκαστος μυρίζουν άσχημα μετα απο τόσες μερες) ειδα με σχετική έκπληξη οτι ακόμα κάποιες προνυμφες ηταν ζωντανές και μεταμορφωνόντουσαν!!
Vespa carbro. Oσο το βλέπεις το θαυμαζεις. Για να ανακεφαλαιώσω να πω οτι ο Κώστας μου εδωσε μια φωλια κακοποιημενη. Ψεκασμενη με μπαιγκον, σπασμένη, κλεισμένη σε μια σακούλα ναύλον για δεν ξερω ποσες μερες. Που την πηρα στα χερια μου στις 28.10.2007 και προχτες 17.11.2007 φυλαγμένη σε άθλιες συνθηκες, με κρυο υγρασια και καμια τροφο να φροντιζει το γόνο, ακομα γεννούσε σερσενια! Τετοιο θηριο πως να το αντιπαρατεθούν οι μέλισσες? Πως να υπερασπιστούν την φωλια τους και πως να μην το θαυμασω και να μην το σκοτώσω με σεβασμό (οσο και να ακούγεται οξύμωρο) οταν καθε καλοκαιρι μου λιανιζει τα μελισσια?
Το πρωτο βράδυ λοιπον (28.10.2007) που φερνω τη φωλια σπιτι, δεν εχω καμια αίσθηση του τι ειναι. Την εφερα ξεσκέπαστη 4 ωρες δρομο στην Αθηνα. Την εβαλα στο τραπεζάκι στο σαλόνι για καμια ώρα. Και μεχρι να βαλω σε ταξη τα πραγματα που χα φερει απο το χωριο, ακουω την Ελισαβετ αν μου λεει με τροπο:
Εεεεε ….Κωστα, αυτα τα πραγματα βγαινουν!
Βλέπω λοιπον το πρωτο σερσενι να εχει τρυπησει το κουκουλι του, να βγαίνει ολοκληρωμένο εξω και να τεντώνει – καθαριζει με στυλ τα φτερα του. Οχι και πολυ καλο θεαμα για σαλονι αλλα απο την αλλη με γεμισε ελπίδα οτι κάποιο απο τα δεκάδες που ακολούθησαν θα μου εδινε και καποιο καλο βιντεο.(πράγματι εχω καποια αλλα θα τα ανεβάσω εν καιρώ, γιατί όπως είπα έχω θέματα με το youtube)
Το εικονιζόμενο ηταν και το πιο ανθεκτικό. Εζησε 4 -5 μερες μεσα σε ενα αθλιο βαζακι κλειστο με τουλι.
Ατάιστη η σφηκα ειχ μια απόλυτα διαφανη κοιλια στην αρχη. Εκει που ηρθε η φαινη ιδέα να την ταισω μελι και να τα αποτελεσματα τω φωτογραφιών. (σκουρινε και η κοιλίτσα…)(Ας με διορθώσουν οι γνώστες) ειναι μια εργατρια η οποια κατω απο κανονικες συθηκες θα έτρωγε-έφερνε στη φωλια 10-15 μελισσες εργάτριες τη μερα. Τωρα αρκέστηκε να κανει το μοντελο μου και πεθανε απο ασιτία μερικές μερες μετα τη γέννηση της (το μελι δεν την καλυψε)
Η νεότητα της φαίνεται στο ποσο χνουδωτη και απαλη ειναι…
απαλή??
Χαχαχαχαχαχα! Αυτό ήθελα να γράψω κι εγώ! “Απαλή”?? Δηλαδή τι θες να πεις? Ότι την χάιδεψες…? χμμ…
… 😀
πωωωω στην φωτογραφία 4 φαίνονται τα μάτια της τάλεια! και τα μικρά που είναι στο μέτωπο στο κέντρο
Ένα πράγμα έχω να πω: Καταπληκτικές φωτογραφίες!Την ώρα που τις έβλεπα, το ράδιο έπαιζε το τραγούδι (δεν ξέρω τον καλλιτέχνη): “What’s that coming over the hill, is it a monster?” και δεν μπόρεσα παρά να παρομοιάσω τα σερσένια σου με monsters! Είναι λίγο scary (και για μένα που τα έχω ζήσει και από την καλή και από την ανάποδή τους, είναι στα αλήθεια λίγο τέρατα!)
ειναι το monster των automatic 😀 και ειναι και γ@μ# τα τραγουδακια…
Υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο του εχθρού. Και βγάζω το καπέλο(ή μάλον το τούλι) σε σένα Κώστα.
Χαίρεται κι από μένα. Σε βρήκα από το melinet. Έχω μελίσσια (λίγα)ανατολική αττική. Για ό,τι χρειαστεί δηλώνω…παρών! Έχω blog στο blogspot αλλά με άλλο θέμα. Θα κοιτάξω αν μπορώ να κάνω και δεύτερο με θέμα τη μελισσοκομία…
εξαιρετικές απο κάθε άποψη!!ευχαριστώ!
Ζήτω η παρατήρηση:Το δεος, σιγά-σιγά θα νικήσει την αποστροφή.
χαιρομαι που σας αρεσουν