Εχω μια δυσκολία στο να κανω upload στο youtube τα video που εχω βγαλει με τα σερσενια. Αλλα θα γινει κι αυτο σιγα σιγά. Ελεγα λοιπον για εκεινη την τρελη φωλιά που μου δώρισε ο φίλος μου ο Κώστας… Δεν θυμάμαι ποτε μου πρωτο τηλεφώνησε και μου πε πως την ειχε στη διάθεση του και με περιμενε. Χτες όμως που πεταξα το μεγαλύτερο μερος της (για τεχνικους λόγους και να με συγχωρέσει ο Σπύρος, αλλα οι νεκροί γόνοι διαστάσεων 3 εκ. έκαστος μυρίζουν άσχημα μετα απο τόσες μερες) ειδα με σχετική έκπληξη οτι ακόμα κάποιες προνυμφες ηταν ζωντανές και μεταμορφωνόντουσαν!!

 

 

 

vespa Crabro

vespa Crabro

 

 

 

Vespa carbro. Oσο το βλέπεις το θαυμαζεις. Για να ανακεφαλαιώσω να πω οτι ο Κώστας μου εδωσε μια φωλια κακοποιημενη. Ψεκασμενη με μπαιγκον, σπασμένη, κλεισμένη σε μια σακούλα ναύλον για δεν ξερω ποσες μερες. Που την πηρα στα χερια μου στις 28.10.2007 και προχτες 17.11.2007 φυλαγμένη σε άθλιες συνθηκες, με κρυο υγρασια και καμια τροφο να φροντιζει το γόνο, ακομα γεννούσε σερσενια! Τετοιο θηριο πως να το αντιπαρατεθούν οι μέλισσες? Πως να υπερασπιστούν την φωλια τους και πως να μην το θαυμασω και να μην το σκοτώσω με σεβασμό (οσο και να ακούγεται οξύμωρο) οταν καθε καλοκαιρι μου λιανιζει τα μελισσια?

Το πρωτο βράδυ λοιπον (28.10.2007) που φερνω τη φωλια σπιτι, δεν εχω καμια αίσθηση του τι ειναι. Την εφερα ξεσκέπαστη 4 ωρες δρομο στην Αθηνα. Την εβαλα στο τραπεζάκι στο σαλόνι για καμια ώρα. Και μεχρι να βαλω σε ταξη τα πραγματα που χα φερει απο το χωριο, ακουω την Ελισαβετ αν μου λεει με τροπο:

Εεεεε ….Κωστα, αυτα τα πραγματα βγαινουν!

Βλέπω λοιπον το πρωτο σερσενι να εχει τρυπησει το κουκουλι του, να βγαίνει ολοκληρωμένο εξω και να τεντώνει – καθαριζει με στυλ τα φτερα του. Οχι και πολυ καλο θεαμα για σαλονι αλλα απο την αλλη με γεμισε ελπίδα οτι κάποιο απο τα δεκάδες που ακολούθησαν θα μου εδινε και καποιο καλο βιντεο.(πράγματι εχω καποια αλλα θα τα ανεβάσω εν καιρώ, γιατί όπως είπα έχω θέματα με το youtube)

Το εικονιζόμενο ηταν και το πιο ανθεκτικό. Εζησε 4 -5 μερες μεσα σε ενα αθλιο βαζακι κλειστο με τουλι.

Ατάιστη η σφηκα ειχ μια απόλυτα διαφανη κοιλια στην αρχη. Εκει που ηρθε η φαινη ιδέα να την ταισω μελι και να τα αποτελεσματα τω φωτογραφιών. (σκουρινε και η κοιλίτσα…)(Ας με διορθώσουν οι γνώστες) ειναι μια εργατρια η οποια κατω απο κανονικες συθηκες θα έτρωγε-έφερνε στη φωλια 10-15 μελισσες εργάτριες τη μερα. Τωρα αρκέστηκε να κανει το μοντελο μου και πεθανε απο ασιτία μερικές μερες μετα τη γέννηση της (το μελι δεν την καλυψε)

Η νεότητα της φαίνεται στο ποσο χνουδωτη και απαλη ειναι…

Written By

Beekeeper

Greek beekeeper