Κάππαρις η κοινή (ή Κάππαρις η ακανθώδης, Capparis spinosa)

Δεν θέλει να μου κάνει τη χάρη η κάππαρη (κάπαρη) και να τη φωτογραφίσω όπως θέλω για μια φορά. Τη συναντώ πάντα σε φάσεις που είτε δεν έχω μαζί τη μηχανή, είτε έχω μηχανή αλλά έχω και λάθος φακό, είτε τα έχω ολα σωστά αλλά είμαι φορτωμένος με, μπρατσάκια, ομπρέλες, καρέκλες θαλάσσης και άλλα οικογενειακά βάρη. Κάποτε θα κάνω μια καλή εξόρμηση επί τούτου.

Τα λουλουδάκια της εκτός από καταπληκτικό τουρσί είναι και εξαιρετικά ευαίσθητα. Για να τα φωτογραφίσεις με μέλισσες πρέπει να τα επισκεφτείς ή νωρίς το πρωί που είναι ακμαία ή αργά το απόγευμα, στο όριο πριν δύσει ο ο ήλιος.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τα πετύχεις να έχουν ανοίξει πολύ πρόσφατα, γιατι ό ήλιος τα καεί σε dt.

Η κάππαρη είναι θάμνος που συναντάς ευκολότερα σε άνυδρες περιοχές τους καλοκαιρινούς μήνες, ειδικά στα νησιά και τις παραλίες. Έχει κάτι μικρά, αλλά εξαιρετικά “ικανά” και ύπουλα αγκαθάκια, που περιμένουν πως και πως να σε σφίξουν στην αγκαλιά τους. Τα λευκά λουλουδάκια της είναι ότι πρέπει για τις μέλισσες τους καυτούς καλοκαιρινούς μήνες, αλλά όπως είπα είναι ευαίσθητα και επιπλέον δεν προλαβαίνουν να ανθίσουν αφού ο άνθρωπος τρώει το μπουμπούκι, οπότε τελικά μάλλον δεν είναι ικανά να βοηθήσουν καταλυτικά. Κάτι καλό όμως βγάζουν αφού τα επισκέπτονται ακόμα και τα μυρμήγκια.

Τα μπουμούκια της γίνονται ένα καταπληκτικό τουρσί, που πάγια συνοδεύει τις καλοκαιρινές μου σαλάτες και συνήθως προμηθεύομαι απο τη Σίφνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει τύχει να δώ σε σαλάτα και ή και μόνο φύλλα, όπως και τον καρπό της. Στην Τουρκία την καλλιεργούν, είχα δοκιμάσει κι εγω να μεταφυτέψω μερικές αλλά απογοητεύτηκα. Ενώ στην αρχή νομίζεις οτι όλα πάνε ρολόι μετά απο λίγο καιρό το φυτό μαραίνεται