Κοπή πίτας

Έχω να πω, ότι από συμβολικής απόψεως η μελισσοκομική χρονιά ξεκίνησε καλά. Πήγαμε στον αγαπητό σύλλογο “ο κηφήνας” την Κυριακή και ο πρόεδρος (που ουσιαστικά αυτός είναι ο σύλλογος και τον έχουμε χώσει τον καημένο να κάνει όλη τη δουλειά και το τρέξιμο ) μας έκοψε την πίτα. Κατά τη διάρκεια του σερβιρίσματος χτυπά το κινητό μου. Ο Σπύρος είχε καθυστερήσει λόγω υποχρεώσεων και ήθελε να ενημερωθεί για τη έκβαση της κοπής, ώστε να δει αν προλαβαίνει να έρθει η όχι. Με τη μπουκιά στο στόμα λοιπόν και ενώ προσπαθώ να του πω ότι προλαβαίνει να έρθει, ένας οξύς πόνος στους τραπεζίτες και μια απαίσια μεταλλική γεύση, με ανάγκασε να σταματήσω τη συνομιλία:

-Μισό λεπτό Σπύρο γιατί κέρδισα το φλουρί….

Εκτός όμως από το συμβολικό χαρακτήρα, που δηλώνει μια καλή χρονιά και το ένα ευρώ που ήταν αγοραστική αξία του φλουριού, ας δούμε και την αντιστοιχία σε πραγματικό αντικείμενο:

Ο καλός φίλος, χρυσοχέρης και πατεντιάρης Κώστας, προσέφερε ένα πενταράκι, σε όποιον κέρδιζεε το φλουρί. Όχι όμως ένα οτι κι οτι πενταράκι. Ενα πενταράκι φτιαγμένο απο τα χέρια του, δείγμα της καλής δουλειά του. Νομίζω μάλιστα ότι το εν λόγω πενταράκι το είχαμε δει αναλυτικά και στο blog του.

Κυψέλη του Κώστα Ελευθερίου

Νομίζω επίσης οτι αν κάποιος λιγότερο τυχερός απο εμένα θέλει να χρησιμοποιήσει ενα ίδιο πενταράκι ή καμιά από τις ενδιαφέρουσες πατέντες του Κώστα μπορεί να του παραγγείλει και να αγοράσει.

Θα σπεύσουν κάποιοι να γράψουν τα συγχαρητήρια σχόλια… Όμως δεν σταματήσαμε εδώ. Το πονεμένο απο το φλουρί δόντι, γλυκάθηκε αργότερα απο το μέλι του Σπύρου.
Το Σπύρο δεν τον γνώριζα πραγματικά αλλά μόνο απο το blog του, που διαβάζω τακτικότατα. Χάρηκα λοιπόν που βρήκα την ευκαιρία να τον δω προσωπικά και χάρηκα που δοκίμασα και το πολύ ωραίο μέλι του και τον ευχαριστώ για αυτό.

Μέλι του Πατέρα Σπυρίδωνα

Με αυτά λοιπόν και με κουβεντολόι με φίλους που είχα καιρό να δω, κύλησε η μελισσοκομική Κυριακή μου. Καλή χρονιά λοιπόν σε όλους και καλό μήνα αφού μπαίνει και ο Φλεβάρης. IMG_6441.jpg