Σκύρος ΙΙ

Όπως έγραψα λοιπόν και νωρίτερα, τον Αύγουστο πήγα στη Σκύρο, νησι με μελισσοκομική παράδοση (οπως όλα τα μέρη στην Ελλαδα αλλωστε.)
Δωματιάκι : Παλίoπυργος Ηotel – Χώρα Σκύρου (22220 91014 για όποιον ενδιαφέρετε και με ανεπιφύλακτες συστάσεις) Σπιτονοικοκύρης μας ο Λάμπρος.

Ευγενεστατος, χαμογελαστός, συνομήλικος μου σχεδόν τυπος, με μια ευχάριστη και απρόσμενη λεπτομέρεια: Oχι μονο ειναι μελισσοκομος (επαγγελματίας όμως) αλλά και αναγνώστης του blog!

Μιλήσαμε αρκετα για τα μελίσσια (οχι οσο θα ‘πρεπε βεβαια γιατι λιγο εκείνος δούλευε κιόλας, ενω εγω παριστανα τον τουρίστα, οποτε οι χρονοι μας ηταν καπως διαφορετικοί) αλλα οσα ειπαμε ηταν χρήσιμα.

Οι συζητήσεις με άλλους μελισσοκόμους ειναι παντα ενδιαφέρουσες και παντα μαθαίνεις κατι απ ολους. Αυτός ήταν άλλωστε και ενας απο του λόγους δημιουργίας αυτου του blog. Επικοινωνία και μάθηση για αυτο και ήλπιζα και ελπιζω να γινουν κι αλλα μελισσοκομικά blog.

Tον Λάμπρο τον κούρδισα αρκετα νομίζω και ετσι απο τις 4 Σεπτεμβρίου ειναι κι αυτος στο κολπο. (Καλως ήλθες!)
Οπως έλεγε κι ο Λαμπρος φετος ηταν μια στεγνη χρονια με πείνα στα μελίσσια. Χαρακτηριστικό ειναι οτι μια μερα που τα λεγαμε, μια μελισσα μυρισε μεχρι και το μελι στο τσαι του και μας γυρνουσε οση ωρα μιλάγμε! Μαλιστα την επομενη μερα το σκηνικό επαναλήφθηκε με μέλισσες να τσιμπάνε απο το μελακι που ‘χε σταξει στο τραπεζι μας μετα το πρωινο.

Γενικα οτι γλυκο κυκλοφορούσε δεχόταν αμεσως επισκέψεις. Ο Λαμπρος λοιπον μου εκανε και την τιμη να με παρει μαζι του στα μελισσια μια μερα τα οποια εν τελει διέψευσαν την αποψη μας περι τρελη πεινας, αφου πιθανότατα δουλευαν το πευκο και φτου, φτου, τα πηγαίναν μια χαρα! Φωτογραφίες απο τη επίσκεψη αυτη θα ανεβάσω σύντομα.

Καλη συνέχεια με τις μελισσες Λάμπρο και καλη αρχη με το blog 😉