Στον Αυτόματο…

Κάποτε οι μηλιές μου, που πάνε χρόνια τώρα στον αυτόματο, έδωσαν μια εξαιρετική συγκομιδή, σε αντίθεση με τις περισσότερες μηλιές του χωριού.  Δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τα δέντρα, πράγμα που ήταν γνωστό σε όλους, οπότε διασκέδασα πολύ την εριστική τρολιά που έκανα, όταν μου επισήμαναν ότι μόνο οι δικές μου μηλιές είχαν καρπίσει εκείνη τη χρονιά

-Τα δέντρα δεν θέλουν μόνο αγάπη και λόγια, πρέπει να ασχολείσαι,  να είσαι από πάνω. Αν τα αφήνεις σε αφήνουν… ειπα και παραλίγο να φάω ξύλο
Αυτό θυμήθηκα και εχθές όταν άνοιξα “2 ιδιαίτερα¨ μελίσσια

Τα μελίσσια έμειναν σε έναν κάπως ελεγχόμενο χώρο, στις παρυφές της πόλης από τον Απρίλιο του 2023. Κάποιες πολύ ιδιαίτερες συνθήκες που δημιουργήθηκαν, για καθαρά προσωπικούς λόγους, με απέτρεψαν από το να ασχοληθώ μαζί τους από τον Ιούλιο του 2023… Όταν λέω ότι δεν ασχολήθηκα, εννοώ καθόλου. Από τον Ιούλιο του 2023 μέχρι εχθές 18 Μαρτίου 2024 τα τρία μελίσσια ήταν στο έλεος της φύσης. Καμία απολύτως θεραπεία, κανένα απολύτως τάισμα, καμιά προσπάθεια σύσφιξης, αποτροπής προβλημάτων υγρασίας κλπ
Υπήρχε κι ένα τρίτο, το οποίο ήταν παραφυάδα και ήταν ξεκάθαρο ότι μας αποχαιρέτησε, αφού εδώ και καιρό η είσοδός του δεν παρουσιάζει καμια κινητικότητα.

Τα άλλα δύο είναι σε αξιοπρεπέστατη κατάσταση! Περίμενα να είναι κυψέλη δειγματισμού για παραλλαγές βαρρόα ή να βρω ένα πάρτι από κηρόσκορους. Αντι αυτού τα μελισσάκια έχουν πλήρη διάθεση για ανάπτυξη, χτίζουν όπου βρουν και με λίγη βοήθεια πιστεύω θα ορθοποδήσουν. Ισως ο ήπιος ως ανύπαρκτος χειμώνας, ίσως η τύχη, ίσως το ότι δεν υπήρχε άλλο μελισσοκομείο κοντά, πάντως τα μελίσσια δείχνουν να μπορούν να αποδώσουν και έστω και οριακά να χαρακτηριστούν σύντομα παραγωγικά. 

Θετική έκπληξη σε μια περίεργη συνθήκη για τα μελίσσια.

In English:

Once, my apple trees, which have been on autopilot for years now, produced an excellent harvest, unlike most of the apple trees in the village. I hadn’t paid much attention to the trees, which was well known to everyone, so I had a lot of fun with the provocative joke I made when they pointed out that only my trees had borne fruit that year.

“Trees don’t just need love and words; you have to take care of them, to be on top of things. If you neglect them, they neglect you…” I said, and I almost got into a fight.

I remembered this yesterday when I opened up “two special” beehives.

The beehives had been left in a somewhat controlled area, on the outskirts of the city, since April 2023. Some very particular circumstances arose, due to purely personal reasons, that prevented me from tending to them since July 2023… When I say I didn’t tend to them, I mean not at all. From July 2023 until yesterday, March 18, 2024, the three beehives were at the mercy of nature. No treatments, no feeding, no effort to strengthen them, prevent moisture problems, etc.

There was also a third hive, which was a swarm, and it was clear that it had bid us farewell since there has been no activity at its entrance for some time now.

The other two are in a very respectable condition! I expected to find a hive infested with varroa mites or a wax moth party. Instead, the bees are fully eager to grow, building wherever they can, and with a little help, I believe they will recover. Maybe it was the mild or even non-existent winter, maybe luck, or maybe the fact that there wasn’t another apiary nearby, but the beehives seem capable of yielding and could soon be marginally productive.

A positive surprise in a strange situation for the beehives.