Το πουρνάρι, quercus coccifera ως μελισσοκομικό φυτό…
Όταν πριν ένα χρόνο ακριβώς, ο Παπα-Σπύρος ήρθε ευγενικά στα μελίσσια μου για να με βοηθήσει στη βασιλοτροφία, μου είπε κάτι κοιτάζοντας τα παρακείμενα πουρνάρια, που δεν το κατάλαβα 100%.
-θα πάρεις και τη γυρούλα σου από εδώ…
Όσο κι αν παρατηρούσα τα πουρνάρια, μέλισσα δεν είδα να πηγαίνει.
Το γεγονός οτι πάω στο συγκεκριμένο μελισσοκομείο σχεδόν πάντα την ίδια ώρα, με κάνει να έχω μια συγκεκριμένη εικόνα της εκμετάλλευσης των ανθοφοριών της περιοχής. Άλλα φυτά δουλεύονται νωρίς το πρωί, άλλα αργότερα κλπ.
Ετσι ενώ προφανώς και δουλεύουν στα πουρνάρια, δεν το κάνουν τις ώρες που είμαι εγω εκεί. Αυτό που άλλαξε σήμερα, είναι οτι πήγα σε άλλη χρονική στιγμή.
Το πουρνάρι λοιπόν, quercus coccifera.
Αντιγράφω από το wikipedia: Το πουρνάρι ή πρίνος ή περνιά (κυπρ.), (επιστ. Δρυς η κοκκοφόρος, Quercus coccifera L.) είναι ένα είδος αείφυλλης σκληρόφυλλης δρυός με ευρεία εξάπλωση γύρω από τηΜεσόγειο. Οφείλει την ονομασία του στους κόκκους ερυθρού χρώματος που σχηματίζουν οι προνύμφες του εντόμου Kermes vermilio μέσα στα φύλλα, όπου φωλιάζουν και νυμφώνονται. Οι νύμφες του εντόμου χρησιμοποιούνται εδώ και χιλιετίες για την παρασκευή κόκκινης βαφής.
Κάτι άλλο που έπαιξε ρόλο στο στο ότι δεν το είχα δει μέχρι σήμερα σε δράση, είναι οτι η ανθοφορία είναι δελεαστική για τις μέλισσες περιορισμένο χρόνο. Αυτό που προκύπτει πάντως, είναι ότι η ποσότητα που λαμβάνουν, ακόμα και στον περιορισμένο χρόνο είναι ικανοποιητική και το φυτό θεωρείται κατατάσσεται τελικά στα “καλά μελισσοκομικά φυτά”.
Η γύρη, είναι τόση που δεν προλαβαίνει να στοιβάζεται στις τσέπες των μελισσών και πέφτει κυριολεκτικά σαν σκόνη στον αέρα.
“Όσα φυλά η πουρναριά, δεν τα φυλά η Παναγία”, έλεγε μια ξύλινη ταμπέλα στην ιστορική “ντίσκο λειβάδι” του Κροκυλείου Δωρίδας τις δεκαετίες 80 – 90 και δεν είχε άδικο. Ακόμα και σε μελισσοκομικό επίπεδο…
5998 22 4 2015
Εντυπωσιάστηκα! Είναι από τα άρθρα που μοιάζουν κρυμένα διαμαντάκια… δεν φανταζόμουν ότι το πουρνάρι δίνει και μάλιστα άφθονη γύρη…
Όταν λες περιορισμένο χρόνο, τι εννοείς;
Είναι πρωϊνό;
Ξέρεις αν ισχύει το ίδιο και με τα μεγαλύτερα αδέλφια των Quercus;
Κι εγώ το είχα αδικήσει το ταπεινό πουρνάρι.Νόμιζα πως δεν δίνει τίποτα.Σ’ευχαριστώ!
ΥΓ:Μέχρι και την σκόνη “έπιασες” στον φακό.Δεν παίζεσαι!
Ευχαριστώ Δημήτρη. Παναγιώτη δεν ξέρω για μεγαλύτερα δέντρα, αλλά υποθέτω θα δίνουν κι αυτά. Εδώ δίνει η ελιά…
Το θέμα με τον περιορισμένο χρόνο, όπως τον καταλαβαίνω εγώ σύμφωνα με αυτά που λένε οι πιο παλιοί έχει ως εξής:
H γύρη είναι όσο “υγρή”, όσο “μυρωδάτη” και όσο δελεαστική πρέπει για να είναι επιθυμητή, ελάχιστες μέρες σε σχέση με την ανθοφορία. Ετσι μπορεί το πουρνάρι να είναι ανθισμένο, η γύρη όμως να είναι ξεπλυμένη πχ απο μια βροχούλα ή κατάξερη απο μια ζέστη και η μέλισσα να αδιαφορεί πλήρως για τα άνθη.
Άλλωστε η άνοιξη έχει να δώσει τόση γύρη που ένα φυτό παρουσιάζει την παραμικρή δυσκολία θα αποριφθεί.
Δεν είμαι όμως 100% σίγουρος για αυτό που λέω
Χρηστός Ανέστη.
Πολύ ωραία αναφορά και οι φωτογραφίες όπως πάντα σούπερ.
Τα άνθη απ το πουρνάρι κρατάνε πολύ λίγο [ούτε τέσσερις μέρες] μάλλον δεν θα έτυχε αυτές τις μέρες να τα επισκεφτείς. Αρκετή γύρη και λίγο νέκταρ. Υπάρχει όμως και το γλυκοπούρναρο η το λεγόμενο φελίκι που ανθίζει μέσα στο καταχείμωνο κρατά αρκετές μέρες και δίνει σημαντική ποσότητα γύρη. Αυτού τα φύλα είναι ποιο πλατιά.
Στα μέρη μου λένε και το άλλο. Ότι κάνει η γίδα στο πουρνάρι κάνει και το πουρνάρι στη γίδα.
Δηλαδή αν η γίδα το βρει τρυφερό στην βλάστηση πάνω το γδέρνει [απογυμνώνει] και η γίδα όταν περνά από πουρνάρια τραχεμένα γδέρνετε.
Καλό βράδυ.
Που μπιρω να σας στειλ την φωτογεαφια ενος θαμνου που παρομοθαζει με το πουρναρι αλλα δεν ειναι ακριβως ,ψαχνω να βρω πως λεγεται
στο kostas.koutsoukos at gmail
Καλησπέρα. Έχει κάποιος ιδέα για τις ανθοφοριες Γενικά στον παρνωνα;