Φωκίδα (νεος τίτλος NAI είμαι αρκούδα και δεν ντρεπομαι!)

Λοιπόν καμία φορά νοιώθω “άβολα”. Κατηγορώ τον εαυτό μου και λέω ότι είμαι απρόσεκτος. Απο την άλλη πάλι δεν βλέπω και το λογο να σκάω. Οι μέλισσες είναι το χόμπυ μου (εχω κι άλλα, αλλά αυτό είναι το πιο αγαπημένο μου.)
Δεν θα τις αφήσω να με αγχώσουν ή να με στεναχωρήσουν. Απρόσεκτος ναί! Aπρόσεκτος και αρκούδα όταν πρέπει. Τι λέω? Αυτό είναι το post που μόλις ετοιμαζόμουν να ανεβάσω και το ανεβάζω ως είχε, με μια μικρή προσθήκη στο τέλος και τούτη την παράγραφο στην αρχή.
Θα έγραφα λοιπόν:

Το τριήμερο ήμουν στο χωριό. Εκεί η άνοιξη φτάνει σαφώς αργότερα απο οτι εδώ. Εφτασε όμως κι εκεί και μάλιστα δυναμικά. Θυμίζω οτι τα μελίσσια του χωριού είναι μέρος του φανταστικού πειράματος που λέγεται Φωκίδα project. Mε απλά λόγια είναι εγκαταλειμμένα εκεί και περιμένουμε να δούμε πως μπορουν να εξελιχθούν – επιβιώσουν με μηδαμινή φροντίδα.

Αθλος! Μετά απο σχεδόν δυο χρόνια έκανα τα πεντάρακια δεκαράκια! Θα τρίζουν τα κόκαλα του παππού μου, που στον ίδιο χώρο διατηρούσε κανονικό μελισσοκήπι. Το θέμα είναι οτι αν κρίνω και απο το πόσα post εχω κάνει σχετικά, πρέπει να έχω πάει στα μελισσάκια αυτα καμια 10αρια φορές όλες κι ολες.

Νομίζω πια ότι μπορώ να πώ με ασφάλεια οτι δεν με χρειάζονται για να επιβιώσουν αλλα και να αναπτυχθούν. Με ασφάλεια όμως μπορώ να πώ οτι δεν θα πάρουμε και μέλι απο εκεί…
Δεν πειράζει, έχουμε κάτι να ασχολούμαστε. Το τελευταίο άνοιγμα έγινε κάτω απο καλές συνθήκες.

Η περιοχή σφίζει απο νερό. Ο Μόρνος γέμισε και πάλι και τα πάντα είναι πρασινα και ανθισμένα.

Ακόμα και οι βομβίνοι στο διπλανό παράθυρο έχουν κάνει τεράστιες φωλίες.

Τα χορταράκια τίνουν να κλεισουν τις εισόδους αλλα ευτυχώς τα κεραμυδάκια που είχα βάλει καλα κρατουν.

Οι σκεπές δεν αντεξαν τα χιόνια και το χρώμα τους χάλασε (του χρόνου ίσως τις ενισχύσω με λαμαρίνα). Τα μελίσσια απιστευτα ήρεμα και με αρκετό πληθυσμό και όρεξη ώστε να δεχτουν και απο δυο αχτιστα πλαισίακια (αν όλα πάνε καλά θα παώ σε κανα δυο εβδομάδες να σηκώσω πατώματα)

Όμως και στα δυο βρήκα βασιλικά κελία.
Υπήρχαν 7- 8 νομίζω σε καθε κυψέλη. Ηταν τακτοποιημένα στο κάτω μέρος του πλαισίου και όχι πανικόβλητα αριστερα δεξια, αρα ηταν μαλλον σμηνουργίας και όχι βεβιασμένων κινησεων. Ελα όμως που αρκετά ήταν ανοιχτά. Αρα?
Βγηκε βασίλισσα? Και που ήταν? Η άλλη γιατί εμεινε κλειστή και δεν την πείραξε κανεις? Και τα δυο μελίσσια είχαν απο λίγο σφραγισμένο γόνο.Και τα δύο είχαν αρκετό πλυθυσμό. Και τα δυο είχαν αρχίσει να βάζουν μελακι και εμοιαζαν ευτυχέστατα.

Πήρα λοιπόν την αποφαση! Ειμαι 300 χιλιόμετρα μακρια απο τα πολλά μου μελίσσια. Δεν έχω εξοπλισμό παρα μόνο ένα άδειο πενταράκι. Ειμαι ήρεμος και περνάω καλα, γιατί είμαι σε διακοπές. Τα μελισσια μοιάζουν να ειναι καλα απλά δεν έχω καταλαβει τι ετοιμάζουν. Σε ενα απο τα χωρίσματα που είχα βάλει έχουν αφήσει λίγη κερήθρα με ελάχιστο μελι…

Οκ… τα κλεινω, ας κανουν οτι θέλουν! Παω να μασουλησω το κερακι να δώ αν είναι καλό το μελι που μαζευουν… δεν ξέρω αν το εχω ξαναγράψει αλλα σίγουρα το έχω πει σε φίλους. Καμία φορα εχει πιο πολυ πλακα να κάνεις την Αρκούδα* παρά το μελισσοκομο. Ας φάμε τα μελια και βλέπουμε
Καλο μηνα σε ολους!

(νομίζω η Ελισάβετ έβγαλε κανα δυο καλές φωτογραφίες απο τις μέλισσες) αν ναι θα τις ανεβάσω σύντομα).

Κάπως έτσι θα έκλεινα μέχρι που τώρα που περιεργαζόμουν τις φωτογραφίες, είδα και τη βασίλισσα που δεν εβρισκα εκει! Ισχύει η ευχή:

Καλο μηνα σε ολους!