Φωκίδα (νεος τίτλος NAI είμαι αρκούδα και δεν ντρεπομαι!)
Λοιπόν καμία φορά νοιώθω “άβολα”. Κατηγορώ τον εαυτό μου και λέω ότι είμαι απρόσεκτος. Απο την άλλη πάλι δεν βλέπω και το λογο να σκάω. Οι μέλισσες είναι το χόμπυ μου (εχω κι άλλα, αλλά αυτό είναι το πιο αγαπημένο μου.)
Δεν θα τις αφήσω να με αγχώσουν ή να με στεναχωρήσουν. Απρόσεκτος ναί! Aπρόσεκτος και αρκούδα όταν πρέπει. Τι λέω? Αυτό είναι το post που μόλις ετοιμαζόμουν να ανεβάσω και το ανεβάζω ως είχε, με μια μικρή προσθήκη στο τέλος και τούτη την παράγραφο στην αρχή.
Θα έγραφα λοιπόν:

Το τριήμερο ήμουν στο χωριό. Εκεί η άνοιξη φτάνει σαφώς αργότερα απο οτι εδώ. Εφτασε όμως κι εκεί και μάλιστα δυναμικά. Θυμίζω οτι τα μελίσσια του χωριού είναι μέρος του φανταστικού πειράματος που λέγεται Φωκίδα project. Mε απλά λόγια είναι εγκαταλειμμένα εκεί και περιμένουμε να δούμε πως μπορουν να εξελιχθούν – επιβιώσουν με μηδαμινή φροντίδα.
Αθλος! Μετά απο σχεδόν δυο χρόνια έκανα τα πεντάρακια δεκαράκια! Θα τρίζουν τα κόκαλα του παππού μου, που στον ίδιο χώρο διατηρούσε κανονικό μελισσοκήπι. Το θέμα είναι οτι αν κρίνω και απο το πόσα post εχω κάνει σχετικά, πρέπει να έχω πάει στα μελισσάκια αυτα καμια 10αρια φορές όλες κι ολες.
Νομίζω πια ότι μπορώ να πώ με ασφάλεια οτι δεν με χρειάζονται για να επιβιώσουν αλλα και να αναπτυχθούν. Με ασφάλεια όμως μπορώ να πώ οτι δεν θα πάρουμε και μέλι απο εκεί…
Δεν πειράζει, έχουμε κάτι να ασχολούμαστε. Το τελευταίο άνοιγμα έγινε κάτω απο καλές συνθήκες.

Η περιοχή σφίζει απο νερό. Ο Μόρνος γέμισε και πάλι και τα πάντα είναι πρασινα και ανθισμένα.

Ακόμα και οι βομβίνοι στο διπλανό παράθυρο έχουν κάνει τεράστιες φωλίες.


Τα χορταράκια τίνουν να κλεισουν τις εισόδους αλλα ευτυχώς τα κεραμυδάκια που είχα βάλει καλα κρατουν.
Οι σκεπές δεν αντεξαν τα χιόνια και το χρώμα τους χάλασε (του χρόνου ίσως τις ενισχύσω με λαμαρίνα). Τα μελίσσια απιστευτα ήρεμα και με αρκετό πληθυσμό και όρεξη ώστε να δεχτουν και απο δυο αχτιστα πλαισίακια (αν όλα πάνε καλά θα παώ σε κανα δυο εβδομάδες να σηκώσω πατώματα)
Όμως και στα δυο βρήκα βασιλικά κελία.
Υπήρχαν 7- 8 νομίζω σε καθε κυψέλη. Ηταν τακτοποιημένα στο κάτω μέρος του πλαισίου και όχι πανικόβλητα αριστερα δεξια, αρα ηταν μαλλον σμηνουργίας και όχι βεβιασμένων κινησεων. Ελα όμως που αρκετά ήταν ανοιχτά. Αρα?
Βγηκε βασίλισσα? Και που ήταν? Η άλλη γιατί εμεινε κλειστή και δεν την πείραξε κανεις? Και τα δυο μελίσσια είχαν απο λίγο σφραγισμένο γόνο.Και τα δύο είχαν αρκετό πλυθυσμό. Και τα δυο είχαν αρχίσει να βάζουν μελακι και εμοιαζαν ευτυχέστατα.
Πήρα λοιπόν την αποφαση! Ειμαι 300 χιλιόμετρα μακρια απο τα πολλά μου μελίσσια. Δεν έχω εξοπλισμό παρα μόνο ένα άδειο πενταράκι. Ειμαι ήρεμος και περνάω καλα, γιατί είμαι σε διακοπές. Τα μελισσια μοιάζουν να ειναι καλα απλά δεν έχω καταλαβει τι ετοιμάζουν. Σε ενα απο τα χωρίσματα που είχα βάλει έχουν αφήσει λίγη κερήθρα με ελάχιστο μελι…

Οκ… τα κλεινω, ας κανουν οτι θέλουν! Παω να μασουλησω το κερακι να δώ αν είναι καλό το μελι που μαζευουν… δεν ξέρω αν το εχω ξαναγράψει αλλα σίγουρα το έχω πει σε φίλους. Καμία φορα εχει πιο πολυ πλακα να κάνεις την Αρκούδα* παρά το μελισσοκομο. Ας φάμε τα μελια και βλέπουμε
Καλο μηνα σε ολους!
(νομίζω η Ελισάβετ έβγαλε κανα δυο καλές φωτογραφίες απο τις μέλισσες) αν ναι θα τις ανεβάσω σύντομα).

Κάπως έτσι θα έκλεινα μέχρι που τώρα που περιεργαζόμουν τις φωτογραφίες, είδα και τη βασίλισσα που δεν εβρισκα εκει! Ισχύει η ευχή:
Καλο μηνα σε ολους!
Την έβαλες σε κύκλο, της έβαλες και βελάκι… Δεν τη σημαδεύεις κιόλας για να μην την ξαναψάχνεις;Καλό μήνα!
Κώστα ναιΝαι το ομολογώ.Μιμούμαι και γω την αρκούδα.Καλό μήνα με υγεία.
Παναγιώτη πάω να πάρω βαφή άμεσα. Στο εξης οτι βρίσκω θα το σημαδευω.Καμια πρόταση?
Ωραία μέρη ρε φίλε πού να τα είχαμε και εμείς εδω κάτω.Πάντως βλέπω οτι κάνεις εξαιρέσεις στα μελίσσια σου.Αυτά της Ερέτριας τα φροντίζεις νομίζω περισσότερο από της Φωκίδας.
Πλάκα έκανα… Είπα μιας και την είχες στο Photoshop, ας της έκανες και ένα σημάδεμα! :-DΌσο για το σημάδεμα, μάλλον είμαι ο πλέον ακατάλληλος για συμβουλές.Αν και έχω ξεκινήσει να τις σημαδεύω όπου τις πετύχω, το σημάδεμα είναι για μένα ολόκληρη περιπέτεια: Αφού την εντοπίσω, την πιάνω με το μανταλάκι για να μην την χάσω μέχρι να ετοιμαστώ. Τη βάζω μετά μέσα στη «σύριγγα σημαδέματος» και αφού την πιέσω στο διχτάκι, τη σημαδεύω με έναν μαρκαδόρο (από μαγαζί με μελισ/κά είδη). Χαλαρώνω για ένα λεπτό για να στεγνώσει λίγο το χρώμα και μετά σηκώνω ένα πλαίσιο και της ανοίγω να κατέβει μόνη της. (έχω μια επιτυχία 60-70%)Ο Γιάννης είχε δείξει έναν τρόπο αλλά αυτά δε γίνονται φορώντας… «σκάφανδρο»!
Βρε εγώ το ξέρω οτι κάνεις πλάκα. Αλλα τελικά αυτό το θέμα δεν παλευται. Οταν δεν τη θές τη συναντας συνέχεια. Οταν την ψάχνω δεν τη βρίσκω ποτέ. Αφου υπάρχει η πατέντα με το χρώμα, είναι απαραδεκτο να μην το κάνω.Δεν θυμάμαι το link.. θα ψάξω, (ίσως ο Θεοδόσης μπορεί να μας βοηθίσει) Ειχε λοιπόν στην κόκκινη μέλισσα μια πατέντα η οποία έδειχνε το μαρκάρισμα πολύ εύκολο, γρήγορο και κυρίως ασφαλές για τη μανα.Ανέστη καλό μήνα. Σημασία έχει να το διασκεδάζουμε!Μάρκο τα χω προγραμματισμένα τα μελισσια. Ερετρια και Αθήνα είναι για μέλια και για να διασφαλίζουν το ένα την υπαρξη του αλλου (πχ οταν κλεψαν του Υμηττου, τα ξαναέφτιαξα απο της ερετριας)Φωκίδα ειναι για να πηγαίνω στο χωριο και να κάθομαι κατω απο τη μηλια και να τις ακουω να βουιζουν.
Oρίστε, συνοπτικές διαδικασίεςkokkini-melissaΌσο για τα μέρη Μαρκο είναι καλά. Αν καταλαβα καλα το Ελατο θα δώσει φέτος γιατι εχει αρχίσει να μαζευτε ήδη κόσμος και να σημαδευει τα σημεια.
Ναι, σωστός! Είχε αναφερθεί και παλαιότερα, εδώ κι εδώ.Αν και το σύστημα αυτό φαίνεται πολύ πρακτικό, με φοβίζει λίγο (καθότι ολίγον αδέξιος) μην την συνθλίψω. 🙂
Πιθανότερο είνα να κάνεις ζημια αν βάζεις χέρι. Νομίζω όπως το δίνει ο θεοδοσης (και με διαστάσεις κι ολα) θα ειναι πολυ πιο ασφαλές
Μου φαίνεται πολύ λογικό και θα συμφωνήσω ότι το πιάσιμο δεν είναι και ότι καλύτερο.Ακόμη και αν καταφέρω να μην πατήσω τη βασίλισσα, πως θα μπορέσω να την “ξεμοναχιάσω” σε ένα πλαίσιο γεμάτο κόσμο; Αλλιώς θα την πληρώσουν καμιά 10αριά μελισσούλες από τη στεφάνη της συσκευής…
Η τακτικη της αρκουδας εφαρμοζεται απο ολους μας λιγο πολυ και τοτε αυτο το μελι ειναι το πιο απολαυστικο!Ημουν κι εγω επανω στα μερη μας το τριημερο και ηταν φοβερα!Μοιαζει με τα καταπρασινα λιβαδια της βορειας Ευρωπης με το νερο που εχει ριξει φετος!
ο καλυτερος blog-τιτλος ever!!!
Κώστα να ξέρεις όλοι είμαστε…αρκούδες χαχαχαχα.Ο λόγος που σ΄επισκέπτομαι πάντα είναι οι καταπληκτικές φωτογραφίες σου. Νάσαι καλά.Φιλικά Αννα
Είδες που σβουρίζει τα φτερά της… ετοιμάζετε για άλλες πολιτείες!!!
Παντελή, έγραψες! Νομίζω εκλείσες το θέμα με την πιο σωστή παρατήρηση. Κι εγώ αυτό πιστευω..όσο εγώ παραθέτω φωτογραφίες, το πουλάκι εχει πετάξει. Λεω να πάω σε καμια 15αρια μέρες να δω τι έφτιαξα.. αλλα μάλλον θα χει σμηνουργίσει. λες να πάρω τον κυρ Λευτέρη μαζί μπας και να τη βρούμε?
Η μάνα είναι καινούργια αγονημοποίητη μην τη βάψεις θα την κόψουν ,άν δεν έχει σμηνουργήσει όταν το ξαναεπισκεφθείς, πρώτα πρέπει να αρχίσει να γεννά.Το βάψιμο είναι εύκολο αν την πιάσετε με τον δείκτη και αντίχειρα προπονειθείτε με κηφήνες
Εχεις δίκιο Δημήτη. Ευχαριστώ για τη συμβουλη
Γεια και χαρα σε ολους.Ειμαι καινουρια στον χωρο και εχω 4 μελισσακια.Σημερα που πηγα στα κοριτσια στην μια κυψελη τα δυο απο τα πλαισια ηταν ενωμενα .Σκεφτηκα να το χωρισω με το ξεστρο αλλα εκτος του οτι θα χαλουσα τελειως τα κερια θα πηγαιναν χαμενες οι προμηθειες που ειχαν μαζεψει.Τα δυο αυτα πλαισια ηταν τα ακριανά , αν παιζει καποιο ρολο.θα το εκτιμουσα αν μου απαντουσε καποιος.Ευχαριστώ
thanks
[…] μέσα. Η πείρα και το χρώμα. Ο έμπειρος μελισσοκόμος (σε αντίθεση με τον άπειρο) δεν δυσκολεύετε πολύ να διακρίνει την μοναδική μαμά […]
[…] βρει τότε βασιλικά κελία στο ένα μελίσσι. Δεν ειχα βρει όμως […]