Φωκίδα
Πριν τρία χρόνια λοιπόν είχα πάρει την απόφαση να τοποθετήσω -“εγκαταλείψω” μελίσσια στο χωριό. Ήξερα οτι θα υπάρξουν δυσκολίες. Αυτος ήταν και σκοπός. Να μάθω απο αυτες και να τις ζυγίσω, ώστε να δω αν θα μπορέσω να εγκαταστήσω εκει κάποια στιγμή, ενα πλήρες και μόνιμο μελισσοκομείο.
Και καλά…. γιατί στην πραγματικότητα περισσότερο απ’ όλα, με ετρωγε ενα συγκεκριμένο μερος του σώματος μου, να έχω μερικα μελισσάκια και στο χωριο.
Αλλη φαση να πηγαινεις σκ στο χωριό κι αλλη φάση να πηγαινεις σκ στο χωριο και να ασχολείσαι και με τα μελίσσια σου. (οτι κι αν ειναι αυτα)
Οποτε για να λεμε και τα πράματα με το όνομά τους, αν και το εγχείρημα Φωκίδα έκλεισε τον κύκλο του, θα επαναληφθεί το συντομότερο (δεν θα είναι φέτος όμως).
Σε μια ταχύτατη ανασκόπηση να πω οτι αφησα σε ενα ωραιο οικόπεδο 4 ωρες μακρια απο την Αθηνα 2 μελισσια. Τα δυο γίνανε 3, τα 3 δυο γιατί τα τσάκισαν οι σφηκες, τα 2 ενα γιατι πηρα το πιο αδύναμο (μια παραφυάδα που προέκυψε απο αφεσμο) στην Αθήνα για να τη φροντίσω καλύτερα και τώρα…?
Τώρα κανενααααα…
Οταν ξεκίνησε όλο αυτό ήξερα, οχι πολυ βαθιά μεσα, μου οτι θα μας φανε οι δρόμοι. Τέσσερις ώρες απο την Αθήνα είναι πολλές. πήγαινε ελα στα βουνά χειμώνα καλοκαίρι.. ήταν πρόβλημα.
Τελικα κάπως έτσι έγινε. Μας έφαγε ο δρομος.
Μια μικρή απαλλοτρίωση του οικόπεδου, που εγινε με σκοπο να συνδεθούμε (επιτέλους) με το υπόλοιπο χωριο έτυχε να κάτσει στο σημειο που ειχα τα μελίσσια στο οικόπεδο. Δεν με πειράζει, το οτι έφτασε εκει ο δρόμος μου ανοίγει εντελως νέους ορίζοντες.
Έξαλλου το ξεμεσιασμα που εριξα για να βαλω τα μελίσσια εκει κάτω ηταν απερίγραπτο.
Το μελίσσι δεν το πάτησε καμία μπουλντόζα η εκσκαφέας. Το σηκώσαμε όμως και το πήγαμε 5 μέτρα πιο δίπλα, πράγμα ανεπίτρεπτο για αυτούς που γνωρίζουν, αφού μια τέτοια ενέργεια αποδυναμώνει σημαντικότατα το μελίσσι (και που θα εξηγήσω σε άλλο ποστ σε αυτούς που δεν ξέρουν). Την πρωτοχρονιά που πήγα στο χωριο το μελισσι ζουσε. Οι καιρικές συνθήκες μου επέτρεψαν μονο να το τροφοδότησω.
Κάποια στιγμη θα μάθω τι κανει αλλα επειδή ενα μελίσσι = κανένα ούτως η άλλως μιλάμε για μια περίπτωση που τέλειωσε.
Με εφόδια λοιπόν οτι έμαθα απο αυτο το εγχείρημα κλείνω το Φωκίδα project και πάμε για άλλα 🙂 Kάλο μήνα!
Εσύ να είσαι καλά και από project …..
Γεια σας αναρτήσαμε ένα άρθρο απο την σελίδα σας.https://iteanet.blogspot.com/2010/02/to.htmlΤο άρθρο δείχνει την όρεξη και την αγάπη γι αυτό που κάνετε, γι αυτό και το παρουσιάσαμε.Η Φωκίδα νομίζουμε ότι στην μελισσοκομία δεν έχει ακόμα φτάσει στα όρια των δυνατοτήτων της.Αν θέλετε θα μπορούσαμε να προβάλουμε οποιαδήποτε άλλη δημοσίευσή σας.
Don't worry be happy (Bobby McFerrin) ή αλλιώς Always look on the bright sight of life (Mondy Pythons-Life of Brian)…..Φιλικά και συντροφικά….
Οπ καλός τον.Σαν τον κομήτη εμφανίζεσαι τελευταία.Να σε βλέπουμε ποιο τακτικά. Όσο για τα μελίσσια της Φωκίδας το μόνο που έχω να πω είναι πως δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν γίνεται. Τα άφησες σε άφησαν.Άντε να βρεθείτε με τον Θωμά να φτιάξετε αυτό που είπαμε για τον φίλα μας έτσι για μνημόσυνο.Καλό απόγευμα.
Κώστα με στενοχώρησε η τελική έκβαση του Φωκίδα project.Σκεφτόμουν να βάλω δυο μελισσάκια κι εγώ στο χωριό (βόρεια Αιτωλοακαρνανία) με επίσκεψη το πολύ τέσσερις φορές το χρόνο.Μου κόπηκε η όρεξη τώρα.Δεν πειράζει όμως,μην είμαι αχάριστος.Έχουμε τουλάχιστον το όμορφο χωριό μας κι ας είναι μακριά!Να είσαι καλά!
Κώστα, από προσωπική εμπειρία:(Αν και εσύ δοκίμασες κάτι διαφορετικό….) Πέρυσι την Άνοιξη, για πρώτη φορά, ανέβασα 20 περίπου μελίσσια στο χωριό, έκρινα ότι αν έβαζα 2-3 θα τα "εγκατέλειπα", δεν αξίζει τον κόπο και τα έξοδα να τα έχεις υπό "στενή παρακολούθηση" σε τόσο μεγάλη απόσταση…(3,5 ώρες από την Αθήνα) Πήγαν καλά, αν και "πρωτάρης" στην περιοχή, απόλαυσα 8, επιπλέον, Σαββατοκύριακα στο χωριό και με "φίλεψαν" και με υπέροχο μέλι για τον κόπο μου….Φέτος θα κάνω το ίδιο, και με την εμπειρία που έχει αποκτηθεί, ελπίζω, να πάμε ακόμα καλύτερα. Τροφή για σκέψη…….:))
Κώστα ρίξε μια ματιά εδώ.
[…] ένα μελίσσι το οποίο είχα εντελώς ξεγραμμένο και στην τελευταία αναφορα στο “Φωκίδα Project”, δεν αναφέρω καν οτι […]