28 Oκτωβρίου
28 Οκτωβρίου στη Φωκίδα, σε υψόμετρο περίπου 1000 μέτρα. Το τοπίο εντελώς Φθινοπωρινό, με τα κυκλαμινάκια να δεσπόζουν στο τοπίο.
Τα μελίσσια σε αρκετά καλή κατάσταση, με τα μελάκια, τους γόνους και τις γύρες τους. Σε ακμαία κατάσταση όμως και οι σφήκες, οι οποίες πρέπει να λιμοκτονούν και σε κάθε άνοιγμα κυψέλης, ερχόντουσαν πέντε, πέντε για να “βάλουν δάχτυλο στο μέλι”. Χωρίς μεγάλες επιτυχίες, στρεφόντουσαν σε ότι άλλο εύρισκαν, πχ σε ένα νεκρό σκόρο, για τον οποίο έπρεπε να δώσουν αγώνα με τα μερμήγκια, όπως η εικονιζόμενη. (για να καταλαβαίνουμε και τη χρησιμότητα των άλλων εντόμων…)
Οι κήποι που έβγαζα το καλοκαίρι με τις κολλιτσίδες, καταπράσινοι, περιμένουν το χειμώνα.
[με μια προσεκτική ματιά στον αριστερό τοίχο, ανάμεσα στα παράθυρα, θα δει κανείς το απομεινάρι της μελισσοκομικής παγίδας, που περιέγραφα πριν 3 χρόνια ]
Εντύπωση μου έκανε ένα μάλλον όχι μελισσοκομικό φυτό, με μοναδικά λουλούδια, που είδα σε έναν κήπο και αδυνατώ να αναγνωρίσω.
Γεια σου φίλε Κώστα με τις ωραίες σου αναρτήσεις και τις ωραίες φωτογραφίες!
Χρόνια άκουγα απο τον Ζαμπέτα για τις Γαζίες τις ψηλές και αναρωτιόμουν ποιο φυτό να είναι!
Μου έλυσες την απορία!
ΣΟυ αφιερώνω το τραγουδάκι…
Γειά σου Θεοδόση με τις πενιές σου!
Είναι βλήτο (ήμερο βλήτο) που έχει βγάλει στάχυ
ευχαριστώ Γιώργο. Δεν περίμενα να είναι κάτι τόσο απλό!