Mελισσονίκος

To 2005  όταν άνοιξα το bees.gr  δεν είχα ιδέα για το τι θα επακολουθήσει. Στην αρχή τα blog μελισσοκομικού ενδιαφέροντος ήταν δυο τρία. Ήταν εύκολο να παρακολουθήσει ο ένας τα γραφόμενα του άλλου και να συνάψουμε σχέσεις. Σταδιακά πληθύναμε και κάναμε πηγαδάκια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια γνώρισα πολύ κόσμο. Άλλους πραγματικά και άλλους μόνο μέσα από το internet. Χωρίς να έχω κατ’ ανάγκη συχνή επαφή, πιστεύω ότι έκανα κάλους φίλους και σίγουρα καλές και πολλές γνωριμίες, καθεμία ξεχωριστή και καθεμιά  ενδιαφέρουσα με τον τρόπο της.

Ένας από τους ανθρώπους που ξεχώρισα και με κέρδισαν αμέσως ήταν ο Νίκος. Όταν έβαζε σχόλια στο blog μου χαιρόμουν και ένιωθα και περήφανος. Φοβάμαι να πω τι εικόνα είχα σχηματίσει και να περιγραψω τον χαρακτήρα του, μήπως αδικήσω του φίλους που τον είχαν γνωρίσει προσωπικά. Η δική μου επαφή, ήταν μόνο “ιντερνετική”. Θα αποτολμήσω μόνο να πω, ότι έβλεπα έναν άνθρωπο γεμάτο ζωή και κέφι, βαθύ γνωστή της μελισσοκομίας, που έδινε απλόχερα συμβουλές με τα σχόλια του.

Δεν ξέρω την ακριβή ιστορία, αλλά κάποια στιγμή ο Αxtapos (επίσης παλίος blogger) μας τον “χάρισε”, βοηθώντας τον να ανοίξει ένα blog. Στην αρχή είχε πλάκα να τον κάνεις χάζι, γιατί έγραφε σχόλια – απαντήσεις στο ίδιο του το blog και επειδή δεν ήξερε να κάνει login υπέγραφε σαν “ανώνυμος said” και στο τέλος του κείμενου του έγραφε:
O Νίκος είμαι, αλλά δεν ξέρω πως βγάζει το όνομα μου! Σε κέρδιζε όμως αμέσως με τα κείμενα του – που δεν ήταν  κατ’ ανάγκη  μελισσοκομικά, αλλά λαογραφικά  και σε έκανε να θες να τα ξαναδιαβάσεις.
Μέσα από κάτι τέτοια λάθη, κατάφερε να καταστρέψει το blog του ολοσχερώς, κάνα δυο φορές. Τα όμορφα του κείμενα χανόντουσαν.
Ο Νίκος Αγγελέτος ή μελονίκος ή Νίκος Μελισσας  ή Μελισσονίκος πέθανε το 2009. Το  blog του εκείνες τις μέρες ήταν για άλλη μια φορά κατεστραμμένο. Σήμερα μπορώ να είμαι ευτυχής που κατάφερα με κάτι πατέντες και καμπόση δουλεία, να τραβήξω αρκετά από το άρθρα του, από το rss feed μου.
Είμαι σίγουρος, ότι υπάρχουν ένα-δυο άτομα που θέλουν να ξαναδιαβάσουν το blog  του Aγγελέτου κι ετσι τα ξανά δημοσίευσα εδώ. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να σώσω ούτε όλα τα άρθρα, ούτε τα σχόλια. Αν ποτέ βρω λύση και σε αυτό, υπόσχομαι να το προσπαθήσω. Ελπίζω οι αγαπημένοι του να είναι καλά να τον θυμούνται και κλείνω με ένα κείμενο του:

Θυμώνω με τα γιδοπρόβατα που δε νοιώθουν, δεν αισθάνονται πως τα δουλεύουν.
Πως τα εκμεταλλεύονται.
Που προτιμούν το χασάπη από το φόβο του λύκου.

Ο γαιδαράκος που κοσμεί σήμερα το blog δεν έχει σχέση με τα μελίσσια. Ξέρω όμως ότι ήταν ένα ζώο που αγαπούσε και που θεωρούσε συμβολικό και γιαυτό άλλωστε τον είχε και για avatar. Και δεν είναι τυχαίος γάιδαρος. Είναι ένας μεροκαματιάρης, κατακουρασμένος που περνά τα τελευταία του χρόνια αμέριμνα στην ησυχία του, στο δάσος της Καισαριανής. Ένας γάιδαρος ευτυχισμένος και ελευθερος.

In English:

Nikos Melissas (Nikos the bee-master)

In 2005 when I started www.bees.gr I had no idea of what would follow. At the beginning there were only two or three blogs about bee-keeping. I t  was easy for each of us to read the other blogs and to be on friendly terms. Gradually we became many and we formed groups.
During the years  I got to know a lot of people. Some I eventually met and others I knew only through the internet. Although we did not necessarily connect frequently,I believe I made some good friends and
surely many good acquaintances,each one special and interesting on his account.

One of the people I singled out and who immediately won my friendship was Nikos. When he made comments in my blog I was pleased and veryproud. I hesitate to speak about how I visualized him and to describe him in case I am unfair to friends who actually met him. My only connection was through the internet. I dare to say,however,that I saw a person full of life and joy,with a profound knowledge of bee-keeping and also someone who gave generous advice with his comments.

I don`t know the exact story but at a certain moment the Axtapos “presented” him to us,by helping him to start a blog. At the beginning it was fun to go over his blog because he wrote comments and answers to
his own blog and as he did not know how to log in he signed as “anonymous said” and at the end of his text would write:
“ It`s Nikos but I don`t know how to make it say my name!”

He immediately won you with his texts which were not always about bee-keeping but also had to do with folk-lore and you always wanted to read them again. Nevertheless, through several similar mistakes he managed to totally ruin his blog,once or twice. His beautiful texts got lost.

Nikos Angeletos or Melonikos(Honeynikos) or Nikos Melissas (Nikos bee-master or Melissonikos (Nikos the Bee) died in 2009. When he died his blog had been destroyed once more.Today, however, I am happy to say that I have managed with certain devices/patents and lots of work to draw up several of his articles from my rss feed.

I am certain that there are quite a few people who wish to read once more the blog of Angeletos so I am bringing it out again in my blog. Unfortunately,I did not manage to rescue all his articles and all his comments. If I ever manage to find a solution for these, I promise I will do my best. I hope the people he loved are well and remember him with love so I end with one of his texts;
“I get angry with the sheep and the goats who don`t understand and don`t feel that they are being duped. That they are being exploited. Who prefer the butcher because they fear the wolf.”

The little donkey that decorates today the blog doesn`t have to do with beehives. But I know that it was an animal he loved and it was a symbol for him and that`s why he had the donkey as his avatar. And it is not just any donkey. It is a hard-working ,tired out donkey who is spending his last years carefree in well-earned rest in the wood of Kessariani. A free and happy donkey.