O μικρόκοσμος μιας κυκλαδίτικης ζαρτινιέρας.

Ανατολικές κυκάδες, Αύγουστος 2006. H αγαπημένη μου θέα απο το μπαλκονάκι, δεν περιλαμβανει σκέτο το πέλαγος που απλώνεται μπροστα μου, αλλα και μια πετρόχτιστη ζαρτινιερούλα με βασιλικούς και κανα δυο άλλα λουλουδάκια. Ασήμαντη στο μάτι κι αδιάφορη στον άνθρωπο.

Ομώς ένας ολόκληρος κόσμος κρύβεται εκεί. Mια ζούγκλα απο τεράστια, ολάνθιστα…. “βασιλικοδεντρα” 🙂

Mέσα στην Αυγουστιάτικη ξεραίλα, κάθε είδους έντομο που επιθυμει να συλλέξει νέκταρ έρχεται στην όαση της καλοποτισμένης ζαρτινίερας, να βρεί την πολυπόθητη τροφή. Ανάλογα με τις διαστάσεις και τις ικανότητες του επιλέγει άνθη. Aς πούμε η τεράστια μαυρη κι εντυπωσιακη μέλισσα του ξύλου, Xylocopa violacea πάει στα μεγάλα άνθη.

Τα δεκάδες μικρα @%#$&!, τα οποία δεν ξέρω τι είναι, αλλα θα εκτιμούσα πολύ να μου τα σύστηνε κάποιος, έβοσκαν στους βασιλικους με τους μικρούς κάλυκες στα άνθη.

(τις φωτογραφίες απο τα εντομα αυτα τις έβγαλε η Ελισάβετ που και στο παρελθον μας κατέπληξε με τα close up της.) Μικρές σαύρες που παρατηρουν κάθε κίνηση και ψάχνουν για μια στάλα νερό και δροσιάς στα ποτισμένα χώματα.

Και φυσικα μέλισσες.

Πολλές μέλισσες αφού στην γύρω περιοχή υπάρχουν αρκετά μελισσοκομεία. Βόσκουν μαζικα και μεθοδικα απο άνθος σε άνθος. Παίρνουν την ελάχιστη τροφή που δίνουν οι βασιλικοι και επιστρέφουν για άλλη. Ξανα και ξανα και ξανα. Η ζαρτινιέρα σφίζει απο ζωή και κίνηση.

Τοσο που κυριολεκτικα την ακούς. Η βοή απο τα φτερουγίσματα των εντόμων ειναι εντονότατη.

Ξαφνικα περναει κατι που δεν ταιριαζει με τα αλλα. Κάτι σαν πολεμικο ελικοπτερο που κανει περιπολιες (?)

Ενα έντομο της τάξεως των 3 εκάτοστών, τρεις φορές μεγαλύτεροα απο μια μέλισσα, 4 – 5 φορες πιο μεγάλο απο τους διάφορους τζιτζιφιόγκους που “ανέμελα” τραβάνε νέκαταρ απο τα λουλουδάκια. Ενα έντομο για το οποίο εχω γράψει επανειλημμένα και θα ξαναγράψω την Τετάρτη… (…συνεχίζεται λοιπόν)

Στο post αυτο έχω χρησημοποιήσει flash 8 πράγμα που μπορεί να μη φαίνετε σε χρήστες που δεν έχουν το κατάλληλο plugin (να το κατεβάσουν απο εδω 😛 )