To μελισσοντούλαπο.
Έτσι θα αποκαλούσα ένα ντουλάπι, ύψους περίπου 1,80μ που βρίσκετε ακόμα στο μελισσοκομείο του παππού. Το ντουλάπι αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο, από ένα σκελετό από καδρονάκια, πάνω στον οποίο είναι καρφωμένα κόντρα πλακέ. Αφήνουν ένα μεγάλο άνοιγμα στο μπροστά μέρος, που κλείνει με μια αντίστοιχης κατασκευής πόρτα. Σκελετός από καδρονάκια, καλυμμένα με κόντρα πλακέ.
Η διαφορά από μια κανονική ντουλάπα, είναι ότι στο εσωτερικό υπάρχουν ράγες – ραφάκια, τοποθετημένες και μετρημένες έτσι, ώστε να μπορεί κανείς να κρεμάσει επιτυχώς περίπου 300 πλαίσια, όπως το υπολογίζω.
Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μέσα καμία 10αρια σκοροφαγωμένα, για να θυμίζουν τον τρόπο λειτουργίας. Και είναι πολύ ειρωνικό οτι ειναι σκοροφαγωμένα, γιατι αυτο ακριβώς εξυπηρετούσε το ντουλάπι.
Οταν γινόταν τρύγος τα καθαρά πλαίσια τοποθετούνταν εκει μέσα. Άλλα επέστρεφαν αργότερα στην κυψέλη κι άλλα έμεναν εκεί για αποθήκευση. Αντίστοιχα και τα πλαίσια που έβγαιναν από τις κυψέλες για να “ξεχειμωνιάζουν” με λιγότερα πατώματα αποθηκευόταν εκεί.
Ο κηρόσκορος που κάποια στιγμή μετά την εγκατάλειψη των μελισσιών, αλώνισε εκει μέσα, δεν μπορούσε να ζήσει στο ντουλάπι, αφού ανα τακτά χρονικά διαστήματα, ο παππούς έβαζε μέσα “θειαφοφυτίλια” και τα έκαιγε. Άφηνε δηλαδή μεσα σε καποιο μεταλλικό σκεύος κομμάτια ύφασμα, βουτηγμένα στο θειάφι, τα οποία μετά την καύση τους, άφηναν ένα βαρύ καπνό, που έπνιγε τόσο τις προνύμφες, όσο και τις πεταλούδες του σκόρου, καθιστώντας αδύνατη την αναπαραγωγή τους και καταστροφή των πολύτιμων κερηθρών.
Tα ραφάκια ήταν τοποθετημένα έτσι, ώστε να μπορούν να “φιλοξενούν” κανονικά αλλα και “μισά” πλαίσια απο μικρά πατώματα.
Σήμερα ο κηρόσκορος καταπολεμάτε με αντίστοιχες κατασκευές αποθήκευσης που τον σκοτώνουν όμως με την εφαρμογή έντονου ψύχους. Περισσότερα για τον κηρόσκορο, εδώ κι εδώ.
Πραγματικά σπάνια ντουλάπα.Με λεπτομέρεια στη κατασκευή.Καλο θα είναι να την κρατήσεις και γιατί οχι να την χρησμοποιήσης.
το να την κρατήσω ειναι το σίγουρο. Να χρησιμοποιηθεί δεν μπορει όμως για δυο λόγους. 1ον ειναι για πλαίσια dadant και δευτερον δεν ειμαι υπέρ του θειαφιου.Αυτο που θα μπορουσε να γίνει και νομίζω οτι βοηθάει στο να γλιτώσει κανεις χώρο ειναι να φτιάξει κανείς εναν αντιστοιχο σκελετο μέσα σε μεγάλο ψυγείο.
Αν δεν δουλεύει το ψυγείο μπορεί να μουχλιάσουν.Μέχρι στιγμής μετά τον καταψύκτη που λένε οτι σκοτώνει τα αυγά του κηρόσκωρου τα ντανιάζω και καίω θειάφι.Υπάρχει πρόβλημα όμως με τα σύρματα και γενικά με ότι το σιδερένιο ακόμη τρώει και το γαλβάνι.Έλεγα να φτιάξω ένα δωμάτιο με κόντρα πλακέ για φύλαγμα μετά αλλά δεν μου βγήκε.Μπορείς να μικρήνεις τις αποστάσεις στην ντουλάπα και να την δουλέψεις γιατί την βλέπω σε καλή κατάσταση.
Πολύ ωραία και εργονομική κατασκευή Κώστα, αξιζει να την κρατήσεις και να την συντηρίσεις, μόνο και μόνο σαν έργο του παππού.
Μόλις πήρα στα χέρια μου το ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ και με χαρά είδα τη παρουσίαση του έργου σου.Πολύ καλή παρουσίαση.
😀 να σαι καλα, ευχαριστώ. Και το περιοδικό βέβαια ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε
Εμένα πάντως μου έδωσες ιδέα. Αφού καταψύξω τα πλαίσια με τις κερήθρες, γιατί να τα βάζω μέσα σε άδεια πατώματα και όχι σε ένα τέτοιο ντουλάπι που σίγουρα εξοικονομεί χώρο. Επίσης στα σεμινάρια του ΙΓΕ έμαθα πως ο σκόρος δεν μπορεί να ολοκληρώσει τον κύκλο του στο φώς. Αν δηλαδή το ντουλάπι έχει 2 πλευρές από fiberglas και φωτίζεται από κάποιο παράθυρο, ο σκόρος δεν μπορεί να επιβιώσει. Αν μάλιστα πρώτα τα καταψύξουμε και κατόπιν τα βάλουμε σε φωτεινό ντουλάπι, τα αποτελέσματα σίγουρα θα είναι 100%. Αλλά πρώτα θα το δοκιμάσω σε ένα πλαίσιο και … βλέπουμε.
Kώστα δεν θα την πέταγα.. προφανώς. Παναγιώτη κι εγώ αυτό κρατάω.. οτι ειναι μαλλον πολυ εργονομικό.
Μάρκο είναι περισσότερος κόπος να αλλάξει μέγεθος παρά να ξαναφτιαχτεί, οπότε μάλλον θα μεινει ώς έχει σα μουσειο… Αυτο με τι μουχλα πέρσυ οριακά δεν το παθαμε… επεσε η ασφάλεια και δεν ειχαμε παρει χαμπάρι