Vespa Crabro vs Σαυρα
Τον Αυγουστο του 2005 έβγαλα αυτή
τη φώτο, την οποία βρήκα πάλι σήμερα βάζοντας τάξη στο φωτογραφικό μου αρχείο. Σταδιακά όλα αυτά θα μπουν και στο bees αλλά προς το παρόν όταν βρίσκω κάτι αξιόλογο, θα το ανεβάζω εδω, με κάποια παραπάνω σχόλια.
Η ιστορία έχει ώς εξής:
17 Aυγούστου 2005. Χωριό Κροκύλειο Δωρίδας, το χωριό του πατέρα μου [www.krokili.gr/].
Σχετικά θερμή μέρα, [δεν ξέρω αν παίζει κάποιο ρόλο] υψόμετρο περίπου 1000μ.
Γενικα στο συγκεκριμένο χωριό μπορεί να δει κανείς πολλά κι ενδιαφέροντα έντομα, τεράστια ποικιλία απο σκαραβαίους κλπ. Σφηκες βρίσκεις σχεδόν παντου. Κατω απο σκάλες, σε τσίγκους σε κεραμίδια σε εγκατελειμένα αυτοκίνητα. Το σύνηθες πρόβλημα ειναι οτι έρχονται στο τραπέζι σου, όταν τα μεσημεράκια πινεις το καφεδάκι σου κάτω απο τον πλάτανο και προσπαθουν να βουτήξουν μεσα στο αναψυκτικό του διπλανού σου ή στο λουκούμι του παππου απέναντι σου. Εκει επιστρατεύονται παγίδες μπουκάλια, μετα γνωστα ανοίγματα για να μπαινει το έντομο μέσα αλλα να μη βγαίνει και οι λοιπες ευρεσιτεχνιες. Συνήθως οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες ειναι οι κλασικές μικρες κιτρινόμαυρες σφήκες και σπανιότερα οι μεγάλες κόκκινες, [νομίζω ειναι Vespa Crabro] οι οποίες στο συγκεκριμένο χωριό αλλα και στην ευρύτερη περιοχή ακουνε στα εξής ονόματα:
Σερσένι, σερσέγκι, σέρσεγκας, σκούρκος, σκιούρος, σκουρκούμπανος και άλλα που ίσως μου διαφεύγουν.
Τη συγκεκριμένη μέρα λοιπόν ένα σερσένι επισκεύθηκε το τραπέζι μας προκαλώντας πανικό. Οι επίμονοι κύκλοι που έκανε γύρω απο το τραπέζι ανάγκασαν διάφορους να σηκωθούν και να φύγουν. Ενώ το παρατηρουσα με ενδιαφέρον, προσγειώθηκε κάτω απο το τραπέζι, οπου με έκπληξη το βλέπω να αρπάζει μια μικρή σαυρα. Δεν είμαι σε θέση να πώ σε τι κατάσταση ήταν η σαύρα. Ισως ήταν ήδη τραυματισμένη. Παντως σίγουρα δέν ήταν νεκρή. Κατάφερε να τη σηκώσει σε ύψος περίπου 2 μέτρα και ενώ πέταξε σε αποσταση επίσης 2 – 3 μετρα προσγειώθηκε. Προφανώς επιασε το θύμα καλύτερα ή ανέκτησε δυνάμεις και ξανα απογειώθηκε. Σε υψος λιγότερο απο 2 μέτρα πίαστηκε με το ένα πόδι απο ένα φύλλο του πλατάνου και με τα άλλα 5 αγκάλιασε τη σαυρα και άρχισε να την τεμαχίζει. Στο διάστημα αυτο είχα προλάβει να ανοιξω την ψηφιακή φωτογραφική μου και να βγάλω αρκετές φωτογραφίες.
Καμια φόρα όταν απασχολήσε με τη φωτογράφιση χάνεις το θέμα. Εννοώ οτι ειναι σα να μην ήσουν εκει και το έζησες, αλλα εισαι κι εσυ ενας θεατης-αναγνώστης των φωτογραφιών. Λίγο αυτό [ήθελα αν το δώ αυτο, οχι απλα να το φωτογραφίσω, λιγο το άγχος που με επιασε να τα προλάβω όλα, λιγο οι κακές συνθήκες [δύσκολη εστίαση, κόσμος που φώναζε: ελατε να δειτε τι φωτογραφίζει ο Κώστας, μην πηγαινετε κοντα θα σας τσιμπισει κλπ] δεν με βοήθησαν να βγάλω κάτι καλυτερο, παρα το γεγονός οτι μαλλον μπορούσα.
Γένικα το σερσένι είναι ένας πολυ ικανός θηρευτής μελισσών. Πάγιο πρόβλημα στις κυψέλες μου, όπου κι αν τις έχω βάλει, είναι οι τακτικές επιδρομές τους τις μεσημεριανές ώρες, οπου κυριολεκτικά σηκώνουν τις μέλισσες παραμάσχαλα όπως λέει κι ο πατέρας μου, και φεύγουν προς τις φωλίες τους [?]. Η συχνότητα είναι τρομερή. Οι δε μέλισσες σπάνια καταφέρνουν να τα σκοτώσουν.
Η εντυπωσιακότερη εικόνα που είχα μεχρι τον Αυγουστο ήταν σερσένι να σηκώνει μέλισσα, που ήδη σήκωνε άλλη, [ασθενή απο varroa] με σκοπό να την απομακρύνει. Η εικονα του σερσενιου με τις δυο μέλισσες απομυθοποιήθηκε όμως μετά τη σαυρα.
Σε γενικές γραμμές η σφήκα σε όλα τα είδη και τις παραλλαγές της ειναι ενα μάλλον αξιοθαύμαστο έντομο. Ειδικά για το μελισσοκόμο που έχει ουτως ή αλλως μελετήσει τις μέλισσες νομίζω οτι η σύγκριση σε δύναμη ανθεκτικότητα και οι ικανότητες δεν μπορουν παρα να είναι εντυπωσικές. Κορυφαίο είναι μάλλον αυτό το είδος: Giant Hornet. Ειναι η μεγαλύτερη σφήκα στον κόσμο, ζει στην Ιαπωνία και το τσιμπημα της ειναι θανατηφόρο και για τον ανθρωπο. Οι αυτόχθονες μελισσες της Ιαπωνίας έχουν αναπτύξει άμυνες απένατι τους, αλλα οι εισαγώμενες στη χώρα είναι εντελώς αδύναμες μπροστά τους. Στο video αυτο του national geographic μια χουφτα απο αυτές εμφανίζονται να καταστρέφουν κυψέλη με 30,000 ευρωπαικές μέλισσες σε μερικές ώρες! Συνολικα σαν έντομο έχει τρομερό ενδιαφέρον.
Ενα εξαιρετηκα ενδιαφέρον link ειναι το https://www.vespa-crabro.de/. Κακής αισθητικής αλλα τρομερα περιεκτικο, ειναι ένα γερμανικό site για σφήκες που εκτός απο βιολογικες πληροφορίες δίνει και tips εκτορφής [κατασκευη φωλιας κλπ].
Ουτε λίγο ουτε πολύ λένε οτι ειναι κατάλληλο για εκτροφή δίπλα στην κυψέλη γιατι ενώ θα σκοτώσουν ελάχιστες μέλισσες την ημέρα [10 με 15 ανα εργάτη… δεν ξερω πως προκύπτει οτι αυτές ειναι ελάχιστες] τρώνε και τις πεταλούδες κηρόσκωρου… Δεν θα το έκανα σε καμια περίπτωση, πιστεύω οτι χάνω 100 – 200 μέλισσες ημερισίως απο σφηκες οπότε θα προτιμίσω τον κηρόσκωρο. Πάντως οι γερμανοί εκδήλωσαν ιδιαιτερο ενδιαφέρον για τη σφήκα με τη σαύρα και μάλιστα έβαλαν ειδική κατηγορία στο site τους με τις υπόλοιπες φωτογραφίες.
___________________________
04.04.07 Συμπλήρωματικα: Eυχαριστώ πολύ τον Γεωπώνο κ.Αλέξανδρο Παπαχριστοφόρου που μου έστειλε την εξης διόρθωση σήμερα. Το εντομο που απεικονιζεται στη δεύτερη και τρίτη όμως φωτογραφία δεν είναι Vespa Crabro, αλλα Vespa orientalis.
ouaou!!
1) Καταπληκτικές φωτογραφίες και ενδιαφέρον κείμενο2) Συνέχισε το blog οπωσδήποτε. Φαίνεται ότι έχεις ενδιαφέροντα πράγματα να πεις σχετικά με μέλισσες / έντομα. Μπας και μάθουμε τίποτα και εμείς οι άσχετοι 😉
Να και κάτι διαφορετικό, όσο κι ενδιαφέρον! ΦΟ-ΒΕ-ΡΕΣ φωτογραφίες (ειδικά η πρώτη)!!Καλώς όρισες!
Να σημειώσω οτι τη φωτογραφία απο τη γιαπωνέζικη σφήκα δεν την έχω βγάλει εγω [νομίζω είναι προφανές]… Επισης σε ερώτηση που μου έγινε σε προσωπικό επίπεδο, για το πώς καταπολεμούνται τα σερσένια, ώστε να προφυλάσσει κανείς τα μελίσσια του, θα απαντήσω κάποια άλλη στιγμή, με αναλυτικό post, γιατί υπάρχουν κάποιες τεχνικές που θέλουν εξήγηση με φωτογραφίες κλπ. Ευχάριστώ για τα καλά λόγια
Η φωτογραφία με τη σαύρα με εξέπληξε! Δεν είχα ιδέα για τις δυνατότητες των σκούρκων..Το άρθρο μου άρεσε πάρα πολύ
Τhanks για την ανταπόκριση. Ελπίζω να σας κάνει “κλικ” και το υπόλοιπο blog.!! Mετά απο τους Γερμανούς με το site για τις σφήκες εμαφανίστηκαν και Γερμανοί με περιοδικό για ερπετά… επίσης ζήτησαν τις φωτογραφίες για έκδοση. Τωρα μένει και καποιος που θα θέλει τη φωτό, για το πλατάνι απο πίσω 🙂
Εγώ πάντως τους σκούρκους (ή όπως τους λένε) δεν τους είχα δει ποτέ στη ζωή μου (Αθηναίος), αλλά είχα δει τους (πιο) γνωστούς μπάμπουρες (μαύροι, χοντροί, σχεδόν σφαιρικοί, μοιάζουν λιγο με τις χρυσόμυγες)…Τους σκούρκους τους πρωτοείδα στην Χίο (φαντάρος) το 1997 και έκτοτε τους παρατήρησα συχνά και στην Αθήνα… Τελικά μάλλον έχουν δίκιο που λένε ότι αν δεν γνωρίζεις κάτι ίσως δεν το βλέπεις…Τέλος πάντων, τους θαυμάζω για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η αδιαφορία τους για τον άνθρωπο ως εχθρό. Και δίπλα τους να πας, σε αγνοούν παντελώς αν δεν τους ενοχλήσεις. Μου δημιουργούν την εντύπωση ότι είναι ατρόμητοι – λογικό αφού δεν νομίζω ότι κινδυνεύουν από πολλά άλλα είδη. Αυτό που δεν ξέρω ακόμα (και δεν θέλω να μάθω) είναι πόσο δυνατό τσίμπημα έχουν….
Πραγματι δεν εχει εχθρους και τιποτα να φοβηθει… το πιο προσφατο post σχετικα ειναι αυτο
Γειά χαρά και μπράβο για τις εξαιρετικές φωτό. Πρόβλημα φέτος ο σκούρκος και στη Βόρεια Λακωνία. Στο ψάξιμο να μάθω κάτι παραπάνω, βρήκα αυτό το site: https://www.vespa-bicolor.net/#Αν δεις τις φωτό, νομίζω ότι αυτός με τη σαύρα είναι όντως crabro και αυτός στη ζαρντινιέρα orientalis. Απ’ ότι καταλαβαίνω υπάρχουν και οι δύο στην Αν. Μεσόγειο. Πάντως ακόμα δεν έχω διαβάσει κανα ικανοποιητικό κόλπο για καταπολέμησή τους φέτος που έχουν αυξηθεί πολύ. Ίσως επαναφορά του κλίματος εκεί που ήταν κάποτε;..
ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ ΜΕΛΙ ΣΑΝ ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΕΣ ΥΠΕΡΟΧΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ
ΠΟΝΟΣ…. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο Σ. ΜΕ ΔΕΓΚΑΣΕ ΣΕΡΣΕΝΙ. ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ. ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΠΕΝΤΕ ΩΡΕΣ.ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΚΟΜΗ.
Περαστικά! έχω ακουσει τα χειρότερα για το τσίμπημα του
Καλησπέρα,συγχαρητήρια για την φοβερή δουλειά!Πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφία αυτή με την μικρή σαύρα, είναι απίστευτοι κυνηγοί τελικά. Μήπως θα μπορούσα να αναδημοσιεύσω τις φωτογραφίες στο φόρουμ του herpetofauna.gr? Φυσικά θα σημειωθεί ο σύνδεσμος και το όνομα του φωτογράφου.Όσο για τις Vespa crabro έχω να πω πως είναι πολύ ισχυρό το δηλητήριό τους. Από φυσικού μου δεν πρήζομαι σε κανένα δάγκωμα σφήγκας ή μέλισσας. Μέχρι στιγμής έχω τσιμπηθεί από πάρα πολλά διαφορετικά είδη σφήγκας, χωρίς να καταφέρει καμία να μου προκαλέσει πρήξιμο. Αυτό που μου έμεινε όμως ήταν το τσίμπημα της συγκεκριμένης που κατάφερε να μου πρήξει το πόδι (περιοχή αστραγάλου) για 12 ώρες ώσπου αναγκάστηκα να πάω στο νοσοκομείο για ενέσεις :-)Ο πόνος την στιγμή του τσιμπήματος είναι ακριβώς σαν να ακουμπάει επάνω σου πυρωμένο κάρβουνο. Δεν ξέρω αν το πρήξιμο προκλήθηκε από δευτερογενή παράγοντα (πχ μολυσμένη σφήκα) αλλά ήταν η μόνη που το κατάφερε μέχρι σήμερα 🙂 Παρ'όλα αυτά την θαυμάζω και πιστεύω πως όλα τα ζώα χρειάζονται στην φύση και παίζουν τον ρόλο τους.
Ποσο σπάνιο πράγμα να σε ρωτάει κάποιος για επαναδημοσιευση….Σαφώς και μπορείς, αν θέλεις στείλε μου το email σου και θα στην στείλω και σε μεγαλύτερη διάσταση απο αυτη που είναι στο blog.Ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια.
Ευχαριστώ.Βασικά δεν χρειάζεται να μου τις στείλεις μπορώ να τις πάρω από το ξένο site αν δεν σε πειράζει. Δεν χρειάζομαι μεγαλύτερη ανάλυση ούτως ή άλλως. Θα ενημερώσω μόλις ετοιμάσω το σχετικό ποστ.Καλό απόγευμα!Ηλίας
ok το περιμένω 🙂 εχουμε και αλλα καλουδια παντως:) εδώ
[…] του blog δεν ειναι μέλισσας αλλα σερσενιού (και είναι αυτη) τη μεγαλύτερη αίσθηση έκαναν οι φωτογραφίες απο το post […]
Σήμετα βρήκα στο internet και αυτή https://1x.com/photo/28009/category/macro/latest-additions/upside-down
[…] ανενόχλητη ενω θα αποκτάς ενα επώδυνο παράσημο… Υ.Γ. Άλλο σχετικό έντομο είναι και αυτό… […]
[…] Αρκετες φορες στο παρελθόν εχω ασχοληθεί με τις σφήκες και τις οικογένειες τους σε αυτο το blog… Mαλίστα τα σερσένια (ετσι τα λεμε στο Χωριό) ηταν κι ενα απο τα πρωτα posts. […]