Δυο πόρτες έχει η ζωή
Η δεύτερη είσοδος σε μια κυψέλη μπορεί να είναι σημαντική στη διάρκεια μια μεγάλης νεκταροέκκρισης ή όταν έχουμε διαχωρίσει έναν όροφο με βασιλικό διάφραγμα.
Πολλοί όταν θέλουν μια δεύτερη είσοδο κάνουν μια τρύπα στο συγκεκριμένο πάτωμα και μετά την κλείνουν με φελλό. Άλλοι κόβουν πραγματικά ένα κομμάτι από την κυψέλη και δημιουργούν τη νέα είσοδο και την κλείνουν μετά με αυτοσχέδιο πορτάκι.
Όταν (σπάνια) θέλω δεύτερη είσοδο, κάνω την πατέντα που έδειχνε πρόσφατα πολύ αναλυτικά και ο Ελευθερίου. Προσθέτω όμως μια μικρή ράμπα προσγείωσης και επιπλέον ανοίγω τη νέα είσοδο με διαφορετικό προσανατολισμό από την κεντρική. Αυτά θεωρητικά θα τα έκανα αν ήλπιζα περισσότερο στα θυμάρια, αλλά τελικά η δυναμική των δικών μου μελισσιών δεν απαιτεί ούτε μπορεί να υποστηρίξει τέτοιους χειρισμούς.
Το θετικό είναι ότι δεν αλλοιώνεις το πάτωμα με ζημίες και τρύπες κι έτσι μπορείς να το χρησιμοποιείς μετά με ασφάλεια όπως και πριν την παρέμβαση. Το αρνητικό είναι οτι με την προσθήκη αυτή προσθέτεις ένα εκατοστό ωφέλιμο ύψος στον μελιττοθάλαμο ή το πάτωμα που θες να “ανοίξεις” Αυτό το ένα εκατοστό δεν είναι επιθυμητό από τις μέλισσες και μετά από καιρό, μπορεί να το καλύψουν προεκτείνοντας τα κανονικά πλαίσια προς τα πάνω ή προς τα κάτω δημιουργοντας σου νέα προβλήματα.
Επίσης το πηχάκι είναι εύθραυστο, θέλει μεταφορές, αποθηκεύσεις κλπ ενώ η τρύπα με το φελλό είναι αυτό που θα λέγαμε με απόλυτα επιστημονική ορολογία: μπαμ – μπαμ
O μικρός αριθμός μελισσιών μου μου επιτρέπει ακόμα τα πηχακια. img2678
Αν απλά βγάζαμε μία από τις σίτες αερισμού που υπάρχουν στο καπάκι κι έπειτα,όταν τελείωνε η χρήση του διαφράγματος,την ξανακλείναμε;
Eίδες? καθένας με τα κόλπα του.
Αυτό δεν το χα φανταστεί / σκεφτεί.
Ομως στατιστικά οι μέλισσες φαίνεται να θέλουν μπαίνουν απο κάτω και πανε πάνω. Οποτε μια είσοδος στην κορυφή της κυψέλης δεν πρέπει να είναι οτι καλυτερο.
Αυτό που μπορώ να σου πω απο προσωπική πείρα είναι οτι σε περίοδο τρελού καύσωνα, είχα σηκωσει για μια μέρα, με ενα πηχάκι τα καπάκια κάποιων κυψελών για να αεριστουν λίγο καλύτερα (ξυλάκι ένα εκατοστό απο τη μια μερία, ίσα ίσα για να μη μπορεί να κλεισει.) Οι μέλισσες δεν χρησιμοποίησαν το άνοιγμα για κίνηση.
Κουτσούκο είσαι μπροστά . . .
Πριν μερικά χρόνια ένας φίλος μου χάρισε μερικά πατώματα και άλλο εξοπλισμό που προέρχονταν απο τον παππού του , ο οποίος είχε σταματήσει λόγο ηλικίας να ασχολείται με τα μελίσσια.
Τα οχτώ στα δέκα πατώματα είχαν τρύπα 20 περίπου χιλιοστών κοντά στο κάτω μέρος του πατώματος .
Ρωτώντας τον παππού (αστείρευτη πηγή πληροφοριών) λοιπόν έμαθα πως είχαν την θέση δεύτερης πόρτας σε μελιτοφορίες . Εμπρός πίσω λοιπόν!!!!
Κι αυτό που περιγράφει ο Αντρέας όμως είναι πραγματοποιήσημο
ή,για να μην χαλάμε τις κυψέλες με τρύπες,
κι αν δεν έχουμε προβλέψει για δεύτερη είσοδο
(ή δεν έχουμε το μεράκι και τη μαστοριά Ελευθερίου!)
ίσως ένα λεπτό ξυλάκι,ίσα να χωρούν οι κηφήνες,
μεταξύ των 2 πατωμάτων,πάλι βοηθήσει..