Σπύροι

Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου για τους αφεσμούς, ήρθε το τηλεφώνημα του Σπύρου για ένα μελίσσι κάπου στη Λ.Κηφισού. Είναι ο δεύτερος Σπύρος που θα ευχαριστήσω αυτές τις μέρες γιατί με βόηθισε να βγω απο τη μελισσοκομική απραγία. Βλέπεις (όπως έχω ξαναπεί) για ιδιαίτερους λόγους, ασύμμετρη απειλή θα το έλεγε ο γνωστός πολιτικός, ξέμεινα φέτος απο μελίσσια. Το ευτύχημα είναι οτι αν πέσεις κι έχει κοντά φίλους, όλο και κάποιος θα απλώσει ένα χέρι και θα σε σηκώσει. Ετσι μετά τον Χάσκο, να κι ο Σκαρέας, (o oποίος και πέρσυ με σύστησε σε πολλούς αφεσμους) γίνεται αιτία να αθροίσω άλλο ένα μελισσάκι στο μειωμένο μελισσοκομείο μου. Ευχαριστώ λοιπόν κύριοι Σπύροι (όπως έχω ξαναπεί πρέπει να κάνουν ένα σύλλογο οι Σπύροι που είναι άξιοι μελισσοκόμοι γιατί είναι πολλοί –ένας, δύο, τρείς, τέσσερις.)

Το μελισσάκι που έπιασα στον Κηφισό μοιάζει να είναι ωραίο. Σε σχέση με το προηγούμενο post πληρούσε όλες τις προδιαγραφές, πλην του 4 (Μην αφήνεις να κάθονται κοντά σου άσχετοι όταν δουλεύεις…) αλλα επειδή ο συνοδοιπόρος στο μάζεμα ήταν ο κλώνος του Μπρίλη, δεν μπορεσα να κάνω διαφορετικά.

To μελισσάκι ήταν εύκολο και παραθέτω μια δυο φωτογραφίες, οι οποίες δεν είναι καλές, καθώς οι φωτιστικές συνθήκες ήταν άσχημες και ο Μπρίλης πάνω από το κεφάλι μου. Όμως ειλικρινά με ανακούφισε μετά από μια εξαιρετικά δύσκολη μέρα στα επαγγελματικά μου. Για να δούμε τι θα καταφέρουμε.

YΓ καρμική η συνάντηση στην πύλη της εταιρίας που ήταν ο αφεσμός, με τον πατέρα συμφοιτητή και φίλου ο οποίος εργαζόταν εκεί, και είχα να τον δω καμιά 15αριά χρόνια

Στη φώτο κάποιες εργάτριες επιδεικνύουν τον αδένα Νasonov, για να καταδείξουν τη νέα φωλιά.