Το κλαροπόντικο που έψαχνε σεντόνια για τη φωλιά.
Κανονικά ενώ έχω μελισσοκομική μάσκα και ξέστρο και στα τρία μέρη που έχω μέλισσες, παίρνω μαζί μου σε κάθε επίσκεψη κι ένα έξτρα σετ… Ποτέ δεν χρειάστηκε και έτσι σιγά, σιγά το έκοψα και αυτό το συνήθειο. Ήρθε λοιπόν η ώρα να ρωτήσω τον χνουδωτό επισκέτη: Καλό μου τρωκτικό (μάλλον κλαροπόντικο ήταν – κάτι σαν σκίουρος), από όλα τα καλά του κόσμου, τη δική μου μάσκα βρήκες να φας και να με αφήσεις εκτεθειμένο στις μελισσούλες? Πήρε κομάτια ολόκληρα και τα κουβάριασε πιο δίπλα για να φτιάξει φωλιά…
Toυλάχιστον δίνονται πάντα ευκαιρίες να βγάλουμε φωτογραφίες.
Αυτά συνέβησαν στο χωρίο, σε μια αποθήκη η οποία επικοινωνεί όλο το έτος με τη φύση, αφού δεν έχει παράθυρα… ίσως πρέπει να τα φτιάξω. Παρόλα αυτά μια άλλη που κρέμοταν στον τοίχο για 30 χρόνια, δεν την πειραξαν ποτε!
Written By
Κανένας δεν μπορεί να αρνηθει την ωραία οσμή και γλυκιά γεύση του κεριού και του μελιού που είχε η μάσκα.Λογικά θα έκανε πάρτυ το αρούρι με την μάσκα.
από το μέγεθος της οπής και τον τρόπο που έχει κοπεί, μάλλον πρόκειται για το είδος Kalikatzarous apithikious…Καλή χρονιά Κώστα!
Μάλλον τις μέλισσες πρέπει να υποψιαστείς!Και το κάνανε με τέτοιο τρόπο, ώστε να κατηγορήσεις τον αθώο ποντικό.:)Καλό Πάσχα. (βαρέθηκα με τις άλλες τόσες μέρες και είπα να αλλάξω…..)
Τετοια φαινομενα ειναι συχνα χαχχαχαχ ολοι την εχουμε πατησει ετσι.ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!
Πες μου ρε ότι είσαι ο Κουτσούκος με τον οποίο ήμουν συμφοιτητής στο πρώτο έτος της Βακαλό το 1994! Σπύρος Γ.
Kι όμως Σπύρο Γ…. 😀 εγώ είμαι!!
[…] αφού από τη μία μεριά δεν κλείνει. Για καλή μου τύχη τα γνωστά τρωκτικά γεύτηκαν μόνο ένα μικρό μέρος […]
1.1.2009
[…] αποδείχτηκε ότι τα χόρτα ήταν απομεινάρια από φωλιές ποντικιών και οι πέτρες το σκασμένο μπετόν που έφτιαχνε το μικρό […]