Το κλαροπόντικο που έψαχνε σεντόνια για τη φωλιά.

Κανονικά ενώ έχω μελισσοκομική μάσκα και ξέστρο και στα τρία μέρη που έχω μέλισσες, παίρνω μαζί μου σε κάθε επίσκεψη κι ένα έξτρα σετ… Ποτέ δεν χρειάστηκε και έτσι σιγά, σιγά το έκοψα και αυτό το συνήθειο. Ήρθε λοιπόν η ώρα να ρωτήσω τον χνουδωτό επισκέτη: Καλό μου τρωκτικό (μάλλον κλαροπόντικο ήταν – κάτι σαν σκίουρος), από όλα τα καλά του κόσμου, τη δική μου μάσκα βρήκες να φας και να με αφήσεις εκτεθειμένο στις μελισσούλες? Πήρε κομάτια ολόκληρα και τα κουβάριασε πιο δίπλα για να φτιάξει φωλιά…

Αυτά συνέβησαν στο χωρίο, σε μια αποθήκη η οποία επικοινωνεί όλο το έτος με τη φύση, αφού δεν έχει παράθυρα… ίσως πρέπει να τα φτιάξω. Παρόλα αυτά μια άλλη που κρέμοταν στον τοίχο για 30 χρόνια, δεν την πειραξαν ποτε!