Varroa Destructor x 2

Πριν απο σχεδόν ένα χρόνο έγραφα για τον Ρωμαίο Μάρκους Τερέντιους Βαρρώ το άκαρι varroa destructor που είναι μεγαλύτερη πληγή για τον Έλληνα μελισσοκομό και την ιστορια του.

Αυτό που δεν εγραψα είναι τι βλέπει ο μελισσοκόμος στα μελίσσια του όταν έχουν βαρρόα ή καλύτερα, όταν το Βαρρόα είναι σε έξαρση, γιατί νομίζω οτι βαρρόα υπάρχει σχεδόν παντου.

Το βαρρόα το βλέπουμε με γυμνό ματι, πάνω στο θώρακα του εντόμου. Ειναι λοιπόν ευκολο να το αντιληφθούμε αν παρατηρούμε τις μέλισσες. Απο την άλλη το βαρρόα που προσβάλει το γόνο (το κάνει αυτό για να γεννήσει) μεταδίδει ιούς στις μέλισσες που επηρεάζουν την ανάπτυξή τους.
Ετσι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα οτι ένα μελίσσι είναι απολύτως προσβεβλημένο απο το βαρρόα είναι οι “ανάπηρες” εργάτριες που γεννιούνται και τις πετά το ίδιο το μελισσι έξω. Αυτές ειναι καχεκτικές αλλα το κυριότερο γνώρισμα τους είναι τα τσαλακωμένα και ημιτελή φτερά.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν το post είναι ο ορισμός της πάθησης. H φωτογραφημένη εργάτρια όχι μονο είναι “τσαλακωμένη”, επειδή οταν ακόμα ήταν προνύμφη παρασσιτησαν σε βαρος της 5-6 βαρρόα, αλλα με το που βγήκε απο το κελι ένα αλλο έκατσε επάνω της και πίνει την αιμόλεμφο της για τη σύντομη ζωή που της μένει.

Οι υγιείς εργάτριες αναλαμβάνουν την απομάκρυνση της απο την κυψέλη για να μην μολύνει περισσότερο τη φωλιά. Καμιά φορά δεν τις απομακρύνουν αρκετά κι εδώ έρχονται οι σφήκες να κάνουν τη μοναδική πράξη που ωφελεί τον μελισσοκόμο. Καθαρίζουν τα πτώματα που έχουν μείνει κοντά στην κυψέλη.

Θυμίζω μια ενδιαφερουσα, εύκολη και “καθαρή” τεχνική, χωρίς φάρμακα για τον έλεγχο του πληθυσμού του Βαρρόα.