Διπλά αυγά
Tην Κυριακή 25 Φεβρουαρίου έκανα μια επιθεώρηση στα μελίσσια μου (αναφέρθηκα σε αυτη σε δυο προηγούμενα πόστ 1 και 2) Μίλησα για τα υπερβολικά ακμάζοντα μελίσσια που εκμεταλλευόμενα τον ασυνήθιστα καλό καιρό έχτιζαν και στα καπάκια
Ενα ομως ηταν διαφορετικό. Θυμίζει τον πλανήτη που επισκέφτηκε στο Αlien (1979) το Νοστρομος. Ούτως η άλλως νομίζω οτι η σύλληψη του HR Gigger για το Alien βασίζεται στα έντομα.
Οπως λοιπον το ατυχο πλήρωμα του Νοστρομος, έτσι κι εγω ανοίγοντας μια κυψέλη που περίμενα να σφίζει απο ζωη, αντίκρισα την τρομακτική καταστροφή. Θάνατος. Ενα νωχελικό μελίσσι με ελάχιστο πληθυσμό. Κερήθρες σκούρες, με ελάχιστο μελι. Καμία συντήρηση. Πουθενά νεα χτισίματα, δείγμα υγείας και ευημερίας. Αταξία. Τα καλύμματα των κελιων που άνοιξαν για να βγουν οι νέες γέννες ριγμένα στο πάτωμα… Κανεις δεν ενδιαφέρετε να τα καθαρίσει. Κανεις δεν ενδιαφέρετε να κεντρίσει εμενα, τον εισβολέα που σκαλίζει την παρακμάζουσα φωλιά. Νωχελικοί κηφήνες τριγυρίζουν παντου (δεν θα έπρεπε να εχει τόσους αυτη την εποχή) Χούφτες ολόκληρες στην κυριολεξία!
Κάπου καπου, συναντας τις απεγνωσμένες, ατελείς προσπάθειες να φτιάξουν οι εργάτριες Βασιλικά κελιά, χώρους εκτροφής νεων βασιλισσών.
Το μελίσσι ειναι αβασίλευτο. Φωναζει. Δεν υπάρχει μανα, δεν υπάρχει διάθεση για ζωή ή υπαρχει αλλα ειναι σε λανθανουσα μορφη*
Ενας “πολιτισμος” που διαλύεται για αγνωστους(?) λογους.
Όμως καθόλου τακτικά, διάσπαρτα, βλεπεις κλειστο γόνο.
Μονο κηφηνογόνο. Και αν προσέξει πιο καλα βλεπεις αυγα. Αυγα μιας και δυο ημερών… χωρις βασίλισσα? Γινεται να πέθανε η βασίλισσα μόλις μια δυο μερες πριν και να γνωρισε το μελισσι τετοια παρακμή και ερήμωση? Οχι. Και τα αυγα?
Εδώ ειναι η απόλυτη παρακμή
Το μελίσσι ηταν ορφανο πολύ καιρο. Τοσον καιρό που εχει σιγουρα προσπαθήσει να κανει μια νεα βασίλισσα, απέτυχε (για αγνωστο λόγο.. οπως αγνωστο ειναι και πως πεθανε η πρωτη βασίλισσα) και χανοντας την ισορροπία του, εχει αποσυντονιστει πλήρως.
*Τοσο που σε μια απεγνωσμένη τελευταία προσπάθεια οι στείρες εργάτριες αρχίζουν να γεννουν πληρως αντιτιθεμενες στους κανονες του μελισσιου! Ξαφνικά το μελίσσι γεμίζει αχρηστες μανες. Οι εργάτριες σε αυτη την ακραια συμπεριφορα, εχοντας ατελη γεννητικά όργανα και μη εχοντας την τυχη και δυνατότητα να γονιμοποιηθούν απο καποιον κηφήνα γεννούν μονο αγονιμοποιητα αυγα.
Αυτα που ανοιγουν κανονικα, σε μια θαυματουργή παρθενογένεση, παράγουν κηφηνες. Μονο κηφηνες. Και αυτοι με τη σειρα τους δεν εχουν τελειο θυληκο (βασίλισσα) να γονιμοποιήσουν Δεν βρίσκουν εδαφος να κανουν την κυριότερη εργασια που τους εχει ανατεθεί: Να γονιμοποιήσουν. Μοιραία μονο καταναλίσκουν τροφή σε ενα καταδικασμένο μελίσσι.
Δεν θα μεγαλώσουν όμως όλα. Οι τερατώδεις μανες κανουν λαθη. Αυτος ειναι κι ο χαρακτηριστικότερος τρόπος να καταλαβεις την υπαρξη τους. Το συνηθέστερο ειναι να γεννουν
Το μελίσσι αυτό δεν έχει μάλλον, κανένα μέλλον. Έχω ήδη αμελήσει (και μου τα χάλασε κι ο καιρός τώρα) να κάνω τις σχετικές διαδικασίες. Ξεχώρισα τα 5 πλαίσια που δεν είχαν πρόβλημα και θα τα χρησιμοποιήσω σε άλλα μελίσσια Τα 5 πλαίσια που έμειναν θα τα καταστρέψω. Έχουν πάνω τους άτακτο και απεριποίητο κηφηνογόνο με νεκρές ή θνησιγενείς προνύμφες που σύντομα θα είναι εστία μόλυνσης Θα τις απομακρύνω λίγο από το μελισσοκομείο και θα τις τιναξω ώστε να φύγουν από πάνω οι εργάτριες. Μετα λιώσιμο για να πάρω το κερί. Οι εργάτριες που θα φύγουν θα περιπλανηθούν λίγο και μετά, αφού δεν θα βρίσκουν φωλιά η θα πεθάνουν.Όσες είναι σε θέση να παράγουν έργο θα γίνουν αποδεκτες από τις άλλες κυψέλες. Όσες δεν φαίνονται ακμαίες δεν θα περάσουν.
Ένα και το αυτό και σε μελίσσι του Σπύρου, συμπτωματικά, σε επιθεώρηση της ίδιας ακριβώς μέρας
In English: Double eggs
On Sunday, February 25, I took an inventory of my hives (referred to in my two previous postings 1 & 2). I spoke then of the extraordinarily thriving bees, who, taking advantage of the fair weather, were building even on the lids. One hive, however, was different. It reminded me of the planet visited by the spaceship Nostromos in Alien (1979). In any case, I believe that the H.R. Gigger’s conception for Alien was based on insects.
As with the unfortunate crew members of the Nostromos, when I opened the hive expecting it to be buzzing with life, I saw only terrifying devastation. Death. A sluggish hive with only a very few inhabitants. Dark honeycombs with just traces of honey. No care. No newly constructed combs in sight; nowhere any signs of health or wellbeing.
Disorder.The covers of the cells which the newborn bees had opened in order to emerge – strewn across the floor… Noone was interested in cleaning it up. Noone was interested in attacking me, the intruder who was scraping the declining nest. Sluggish drones wandering about (there shouldn’t have been so many this time of year), whole fistfuls of them!
Here and there I encountered the desperate, unfinished attempts by the workers to construct Queen cells, places to nourish the Queen’s new offspring.
The beehive is without a Queen. It cries out, but there is no mother; there is no will to live – or it there is – it is it is in a sad and twisted form.
A “culture” which has dissolved for unknown (?) reasons. However, very infrequently,
and widely dispersed, one sees sealed cells.
Only for drones
And if you look more closely you see eggs, one or two days old… without a Queen? Could the Queen have died just two days ago and the hive suffered such dramatic decline and desolation? No. And the eggs?
Here is utter ruin.
The hive must have been an orphan for quite a while – long enough to have attempted to make another Queen, to have failed (for unknown reasons .. the same as why the first Queen died) and, having lost its equilibrium, it fell into complete disorder.
The situation is so unnatural that, in one final, desperate attempt, the sterile workers even begin to give birth – entirely contrary to the laws of the hive! Suddenly, the hive fills up with worthless mothers. The worker bees, in this bizarre behavior, thanks to their incomplete reproductive organs and neither having the good luck or ability to be fertilized by a drone, give birth to infertile eggs.
Those which hatch normally, in an act of amazing parthenogenesis, produce drones. Only drones. And these, in their turn, do not have a complete female (Queen) to fertilize. They find no ground for performing their primary function: to fertilize. They are fated simply to consume the food of a doomed hive.
Not all of them mature, however. These monstrous mothers compound their error. This is the most characteristic way to comprehend their existence. The usual way is to produce more eggs than one in each cell – with the result that the larvae are unable to mature. In addition, they choose to law eggs in the cells around the edge of the frame, which are more shallow. When they are born in the central cells, their shorth belly (womb) – in contrast to regular mothers-Queens – don’t reach the bottom and, as a result, the eggs are stranded against the walls.
This hive has no future, no future at all. I have already neglected to do the necessary procedures (and the weather now has also turned bad). I removed the five frames which didn’t have a problem and will use them in other hives. I will destroy the five which remain. These contain dead or doomed drone- larvae which will soon be host to infections. These I will take a short distance away from the hives and will shake them so the worker bees will leave. After that, I will melt them down for the wax. The workers who are shaken off will fly around the other hives and either find a new home or die. Those in a position to provide labor will be accepted by another hive, while those who do not appear healthy won’t be allowed in.
This happened also in the hives of Spyros, significantly, on the very same day.
Γειά χαρά,σε διαβάζω εδώ και καιρό και προσπαθώ να λύσω βασικές απορίες μέσω του blog σου. Ο πατέρας μου είναι μελισσοκόμος, εμπειρικός αλλά με απίστευτες γνώσεις, είχε εγκαταλείψει το άθλημα στα 35 του και το ξανάπιασε στα 65. Τώρα 74 με ένα απίστευτο μελίσσι. Τον βοηθώ τακτικά αλλά δυστυχώς δεν καταλαβαίνω πολλά από τη φιλοσοφία της μέλισσας. Παρ’ όλα αυτά το διασκεδάζω πολύ και πραγματικά σε θαυμάζω για την υπομονή και την αγάπη σου να μάθεις αυτήν την τέχνη.ΦιλικάΓιάννης
λυπήθηκα για το μελίσσι που χάσατε, ωστόσο πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα post που έχετε κάνει… Σίγουρα η γλυκιά μελαγχολία αποζημιώνει τα όποια τσιμπήματα έχετε νιώσει.
Πολύ μελαγχολικό βγήκε αυτό το ποστ..Σε καταλαβαίνω όμως..Ανοιξη και ενώ κανονικά η ζωή στο μελίσσι είναι σε έκρηξη..να βλέπεις τέτοιο θέαμα σου προκαλεί θλίψη..
Μου ράγισε η καρδιά με την περιγραφή και τις φωτογραφίες… Εύχομαι να γίνουν δεκτές όσες περισσότερες εργάτριες γίνεται σε άλλες κυψέλες. Έχετε τρομερό ταλέντο και μεράκι, και φαίνεται σε κάθε διήγηση.
Με ρωταγαν δυο φιλοι λοιπον νωριτερα σημερα, μεσα στον προβληματισμο…. “τι επαθαν τα μελισσια σου ρε φιλε!!” Για να μη δημιουργουνται τραγικες εντυπώσεις: Αυτο συναιβει σε ενα μελισσι. Δεν ειναι το τελος του κοσμου. Εχω κι αλλα 🙂
Επιλογή της φύσης φίλε μου.Εκεί κατέληξα μετά από αρκετά χαμένα κηφηνογόνα μελίσσια. Εντάξει στην αρχή ήταν η απειρία, τώρα όμως το κηφηνογόνο το “κόβω” πριν καν ανοίξω το καπάκι. Με αγάπη και proderm τα έχουμε και αυτά αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν. Η φύση βλέπεις έχει τους δικούς της κανόνες.Αν και λιγότερο, ακόμα με λυπεί και το γεγονός και το θέαμα.
Ακόμα και ένα τόσο άσχημο γεγονός,που όλους μας στεναχωρεί,δεν πρέπει να μας παίρνει απο κάτω.Εγώ ακόμα ψήνομαι στα Μελισσοκομικά θρανία,Το πρώτο που έμαθα είναι ότι η μέλισσα μιλάει στον μελισσοκόμο,στην περίπτωση αυτή οι μέλισσες ξελαρυγγιάστηκαν.Αν μας έπαιρνε απο κάτω ένα τέτοιο γεγονός, σήμερα δεν θα είχε μείνει ούτε ένας μελισσοκόμος
cool
Συγκλονιστικό-δυνατό κείμενο, από τα πιο όμορφα που έχω διαβάσει φέτος.Με άγγιξε! Σε διαβάζω πάντα!
ζηλεύω πραγματικά που έχεις ένα τόσο έντονο πάθος…
κρίμα για το μελίσσι αλλά τέλειες οι photo beekeeper.
Σας χαίρομαι και για τη διάθεση της μοιρασιάς στη γνώση και για το πλούσιο υλικό σας, αλλά κυρίως χαίρομαι που μας προσφέρετε φωτογραφίες σαν την πρώτη (άσχετα από τη ζημιά – είπαμε είναι όλα στη φύση) που μας συγκλονίζουν εμάς που δεν έχουμε επαφή με το μελίσσι.Όσο για την φυσική οδό των πραγμάτων… κι εμένα προ 3 ημερών έριξε ο νοτιάς μια πρόχειρη πόρτα στο αμπέλι, μπήκε ένα κοπάδι πρόβατα και τσάκισαν κλήματα, 2 νέες ροδιές, 2 νέες αμυγδαλιές και 5 μικρά λιόδεντρα.Ευτυχώς να λέμε, που έγινε αυτό τώρα και η ζημιά είναι μικρή. Σε 2-3 βδομάδες θα ήταν πλήρης καταστροφή!
Μεγάλη πληγη η ανεξέλεγκτη βοσκη. Βεβαια αν επεσε η πόρτα τοτε ειναι και θεμα κακοτυχιας… κριμα. Παντως όλα στο προγραμμα ειναι. Σε επιπεδο ερασιτεχνισμου ειναι απλα στεναχώρια κι οχι καταστροφηκαλα να ειμαστε κι ολα γίνονται
[…] Ενα, δυο και τρια σε κάθε κελι… Μεγάλη επιτυχία όπως και πέρσι, ακριβώς τετοιες μέρες! […]