Άνοιξη… (Μελισσοκομικά φυτά: Pyrus spinosa, αχλαδιά )

κάθε χρόνο ξανα-ανακαλύπτω το μπλογκ σου και μαγεύομαι από τις μέλισσες. Είχα και εγώ 2 κυψέλες πριν χρόνια για 3 χρόνια και μετά τις έχασα μέσα σε λεπτά (μπορεί απλά έτσι να το αντιλήφθηκα και να ήταν μέρες) από επιδρομή κόκκινης σφήκας. Σκέφτομαι να ξαναπάρω ένα νεαρό σμήνος αλλά ακόμη δεν αποφάσησα.

Τις πονάω και δεν θέλω να ξανα-υποφέρουν στα χέρια μου, θα πάρω πάλι μόνο αν είμαι σίγουρος πως θα μπορώ να τις φροντίσω σωστά. Μέχρι τότε περιορίζομαι στον αεροδιάδρομο μελισσών που έχω στην αυλή.
Ένας να μην χαρακτηρίσω τι είδους μελισσοκόμος έχει καμιά δεκαριά κυψέλες 100 μέτρα από το σπίτι μου παρατημένες στο ρέμα και πάντα “ξεχνά” να τους βάλει αρκετό νερό ή να το ανανεώνει συχνά το καλοκαίρι, οπότε έρχονται κατά χιλιάδες στην λιμνούλα της νεροχελώνας μου σε πυκνό αεροδιάδρομο για να κουβαλήσουν νερό. Αν και τους βάζω σανίδα με κλίση πνίγονται πολλές και θλίβομαι.
Η πλάκα είναι πως έχει ένα σημείο που αν κάθομαι περνούν ξυστά πάνω από το κεφάλι μου ή τα χέρια και πολλές φορές προσγειώνονται για λίγο χωρίς να με έχουν τσιμπήσει ποτέ.

Είμαστε οικογενειακοί φίλοι με τον ιδιοκτήτη της ΑΝΕΛ και ήταν και αυτός που μου είχε χαρίσει τότε μέλισσες και κάποια προϊόντα του, απλά βλέποντας το υλικό σου σκέφτηκα πως θα μπορούσε να σε ενδιαφέρει ο διαγωνισμός ή και τα προϊόντα.

Τις προάλλες που είχα ανεβάσει στο twitter μια φωτογραφία με μέλισσα σε άνθη ακακίας https://twitter.com/#!/MyOrchidGr/status/195934366990483456/photo/1 καθόμουν σαν χαζό και άκουγα τον ήχο που κάνουν ρουφώντας νέκταρ. Το καταλαβαίνω αυτό που λες.