Το χρέπι
Καμιά φορά στον εξοπλισμό υπάρχει και αστοχία υλικών. Κάποιες κυψέλες μπορεί να “ανοίξουν” σε περίεργα σημεία, παράλληλα με τα νερά του ξύλου. Καλό είναι κι αν ακόμα τις μπαλώσεις να μην τις εμπιστευτείς τρελά για μεταφορές. Ένα από τα πλεονεκτήματα του σταθερού μελισσοκομείου είναι ότι μπορείς να φτάσεις τη συντήρηση των χαλασμένων κυψελών στα άκρα, χωρίς το άγχος ότι θα σου διαλυθούν σε μια μεταφορά.
Παλιά, φθαρμένη, μελισσοκομική κυψέλη
Λίγο πριονίδι (δυστυχώς με μερικά κοματάκια φορμαικα οπότε η τελική πάστα είχε ατέλειες ) από τον μαραγκό γείτονα, ανακατεμένο με ατλακόλ…
Παλιά, φθαρμένη, μελισσοκομική κυψέλη
Ένα πρόχειρο βάψιμο και είμαστε έτοιμοι. Δεν ξεχνάμε, στη διαδικασία δεν πασαλείβουμε απλά τα κενά… πρέπει να μπει και μέγκενη μέχρι να στεγνώσει το μείγμα ώστε να μείνουν όλα στη θέση τους!
“επισκευασμένη” κυψέλη
iifpu: IMG_1816, 2441
Καλησπερα. Βρηκα προσφατα σε εγκαταλελλημενο εδω και χρονια μελισσομαντρι ενος συγχωριανου μου ενα σακουλακι με σταγονες chloransulfa με δραστικη ουσια πιθανως την Χλωραμφαινικόλη. Αν καποιος παλιος ξερει ας ριξει τα φωτα του. Δημητρης Ευχαριστω
Η Χλωραμφαινικόλη είναι αντιβιοτικό. Ο συγχωριανός σου έκανε μάλλον αλχημείες του κεφαλιού του και το μέλι του δεν θα περνούσε κανέναν έλεγχο και θα είχε υπολείματα. Μακριά από τέτοια αν θες την συμβουλή μου. Θυμίζω την περίπτωση “μέλι ελάτης Μαινάλου” του Μουρούτσου από τα Λαγκάδια Αρακδίας που βρήκαν στο μέλι του αντιβιωτικά και τον τρέχανε (δικαίως)
Ισως παρεξηγηθηκε το σχολιο μου αλλα εχεις δικιο με ολα αυτα που συμβαινουν τελευταια. Ανεφερα την περιπτωση αυτη ωστε να αποτρεψουμε τυχον αντιστοιχες μελλοντικες προσπαθειες. Προσωπικα εχω απογοητευτει ακομα και απο το γεγονος οτι οι μελισσες πλεον δεν μπορουν να ζησουν χωρις την οποια θεραπεια της βαρροας. Ειναι λυπητερο οτι πλεον η μελισσοκομια εχει τοσους αρνητικους παραγοντες στην αναπτυξη της. Οι μαρτυριες του παππου μου οπως οτι απλα πεταγαν εναν οροφο την ανοιξη και το καλοκαιρι τρυγαγανε χωρις τροφοδοτησεις ή οτι η μονη ασθενεια που ειχαν ηταν διαροια ειναι οριακα πιστευτες απο τη γενια μας. Αραγε εχετε αναρωτηθει ποσα χρονια χρησιμοποιειται η τροφοδοτηση. Τι εκαναν στις ορεινες και αγονες περιοχες που δεν υπηρχε ουτε για προσωπικη χρηση η ζαχαρη. Καποτε η μονη τροφοδοτηση ηταν η σταφιδινη. Εγω απλα ηθελα απλα να δω κατα ποσο ηταν διαδεδομενη πανελλαδικα η χρηση της ουσιας αυτης. Ευχαριστω.
Είναι σωστές κι ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις σου. Ο πατέρας μου και ο παπούς μου είχαν μελίσσια, οπότε πάμε σε αρκετά μεγάλο βάθος χρόνου πίσω. Ο πατέρας μου δεν θυμάται ποτέ να τροφοδοτούσε ο παπούς στη Φωκίδα. Ακριβώς όπως το λές. Πάτωμα έμπαινε πάτωμα έβγαινε. Δυστυχώς εγώ δεν τα πρόλαβα αυτά.