Το παραμύθι Une chanson d’ours (ένα νανούρισμα για αρκούδες) του Benjamin Chaud που έπεσε εσχάτως στα χέρια μου, μου έδειξε ένα δυο ενδιαφέροντα πράγματα που ήξερα και δεν θυμόμουν. Το παραμύθι αφορά τον μπαμπά αρκούδο που είναι έτοιμος να πέσει σε χειμερία νάρκη, όταν ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι το μικρό αρκουδάκι δεν είναι μέσα στη σπηλιά μαζί του και αρχίζει να το ψάχνει ανήσυχος.

Benjamin Chaud

Το αγωνιώδες ψάξιμο περνά από το δάσος στο αφιλόξενο για αρκούδες παρίσι και καταλήγει στο κτίριο της όπερας, όπου μετά από διάφορα προβλήματα, οι δυο αρκούδες βρίσκουν το κατάλληλο μέρος για να πέσουν σε χειμερία νάρκη, την στέγη της όπερας. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι εκεί κατοικεί και η μέλισσα που ακολούθησε ο μικρός αρκούδος και τον οδήγησε εκτός σπηλιάς.

Benjamin Chaud

Αυτό που λάτρεψα στο βιβλίο, είναι ότι μέσα στην πυκνή εικονογράφηση του, μπορείς συνέχεια να βρίσκεις μελισσοκομικά στοιχεία. Και ξαφνικά, βλέποντας διαρκώς τις μέλισσες και την ιστορία με το μελισσοκομείο στο παραμύθι, ανασύρω από τον πάτο του μυαλού μου τη θολή πληροφορία, οτι στην στέγη της όπερας του Παρισιού, έχει όντως μελίσσια… Πράγματι λοιπόν, δεν θυμόμουν λάθος, απλά για κάποιο λόγο το είχα ξεχάσει και το παραμύθι του Βenjamin Chaud  μου το θύμισε.

Benjamin Chaud

Η αληθινή και εντυπωσιακή ιστορία έχει ως εξής: Το 1981 o Jean Paucton εργαζόμενος στην Όπερα και μελισσοκόμος, έπαθε κάτι που όλοι οι ερασιτέχνες μελισσοκόμοι έχουμε πάθει. Ένα από τα μελίσσια του έπρεπε να μετακινηθεί από τη θέση του για λίγες μέρες Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν έχουμε φτιάξει ένα νέο μελίσσι – παραφυάδα κάποιου παλιού και θέλουμε να το απομακρύνουμε από το μητρικό μέχρι να αποκτήσει δική του ταυτότητα και σύνδεση με τη μάνα και την κυψέλη του. Πήρε λοιπόν το μελίσσι από το εξοχικό του και μετά από συζητήσεις με έναν συνάδελφο, εργαζόμενο στην πυρασφάλεια της όπερας, οποίος μάλιστα είχε ψάρια στον ίδιο χώρο(!)… αποφάσισε να πάρει την κυψέλη στη δουλειά για λίγες μέρες.

Eric Tourneret - Jean Paucton

Η ανάπτυξη της κυψέλης αλλά και απόδοση της τον οδήγησαν όχι μόνο στο να μην την επαναφέρει ποτέ στο εξοχικό, αλλά περισσότερο από 30 χρόνια μετά, να διατηρεί στην οροφή ένα πλήρες μελισσοκομείο. Το μέλι μάλιστα που παράγει το πουλάει στο μαγαζί με τα σουβενίρ της όπερας.

Jean Paucton miel
Ο Jean Paucton δεν είναι ο μόνος Γάλλος που έχει μελίσσια σε ταράτσα, εντός του αστικού ιστού.

Τις εκπληκτικές φωτογραφίες του εβδομηνταεπτάχρονου Paucton και της συσκευασίας του μελιού του, τις δανείστηκα απο το le peuple des abeilles (thehoneygatherers.com). Είναι το  site του Eric Tourneret και περιέχει στο σύνολο του, εκπληκτικές φωτογραφίες απο μέλισσες και μελισσοκόμους απο όλον το κόσμο.
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες από το Παρίσι, είναι στην κατηγορία Paris και είναι εντυπωσιακές. Τον ευχαριστώ πολύ, για την παραχώρηση της άδειας του ώστε να τις δημοσιεύσω εδώ.

Αναφορές σε αστικούς μελισσοκόμους έχουν γίνει και παλιότερα εδώ (οι μέλισσες του Gotham city – Νεα Υόρκη ) για τις οποίες επίσης μπορείτε να βρείτε υλικό στο site του Εric αλλά και εδώ που είχε γίνει μια μικρή αναφορά στους μελισσοκόμους το Hong Kong….

Άραγε εμείς, το κατεξοχήν μελισσοκομικό έθνος (άλλωστε δίνουμε το όνομα στην apis mellifera) πως θα αντιμετωπίζαμε ένα μελίσσι στην ταράτσα του γείτονα ή στην στέγη του μεγάρου μουσικής? Επίσης δεν κρύβω οτι ήθελα με τρέλα να είχα βάλει μελίσσια στην οροφή ή στον κήπο μιας παλιάς μου δουλειάς…. με εκπληκτικό κήπο…

 

 

Written By

Beekeeper

Greek beekeeper