Συνταγή για παστέλι ή σισαμόμελο

Τον Αύγουστο του 2008 βρέθηκα κάπου στις Κυκλάδες, να συζητώ συνταγές για παστέλι μπροστά στην “πηγή του γλυκού”. Σε ένα μικρό ταρατσάκι που ο Ιάκωβος ξέραινε τα νωπά σουσαμιά του, ενώ μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, το μελισσοκομείο του μάζευε το άλλο πολύτιμο συστατικό του παστελιου, το μέλι.

Από τότε και από τις συνταγές του φίλου Θεοδόση μέχρι σήμερα και τις συνταγές του Ηλία Μαμαλάκη στο Mega (σελίδα 4)

έχω σκεφτεί πολλές φορές να φτιάξω παστέλι, το οποίο είναι πραγματικά πανεύκολο.

Είχα αγοράσει λοιπόν τα σουσάμια μου (δεν είμαι προνομιούχος σαν το Ιάκωβο που τα είχε στον κήπο) και περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να κάνω την απόπειρα μου. Σε μια κάπως νεκρή μελισσοκομική περίοδο λοιπόν, αφού δεν έχω πολλά άλλα πράγματα να γράψω, παραθέτω και τη δική μου παστελο – ποιητική εμπειρία.

Δεν έχω ιδέα γιατί χρησιμοποίησα αυτές τις αναλογίες υλικών. Αυτές μου έκατσαν καλά στο μάτι. Το αποτέλεσμα ήταν συμπαθητικό και ξέρω και τι δεν πήγε και τόσο καλά για να το αλλάξω την επόμενη φορά.

Έβαλα 250 γραμμάρια σουσάμι σε ένα τηγάνι, σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύοντας το συνέχεια φρόντισα να ροδίσει, αλλά όχι να καβουρδίσει γιατί πικρίζει. Μετάνιωσα που το έβαλα όλο μαζί γιατί με δυσκόλεψε πολύ στο ανακάτεμα. Έπρεπε να το κάνω σε 2 – ίσως και 3 δώσεις. (ανάλογα το μέγεθος του τηγανητού)

Έξυσα τη φλούδα μισού πορτοκαλιού. Επειδή δεν ήθελα να έχω πολλά υγρά, στέγνωσα το ξύσμα στον φούρνο, στον αέρα, σε ένα αλουμινόχαρτο. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει σημαντικά το άρωμα του το ξύσμα, αλλά και ταυτόχρονα να χάσει την πίκρα και τα υγρά του. Ακριβώς επειδή έχασε άρωμα την άλλη φορά θα βάλω πολύ περισσότερο.

Σε ένα κατσαρολάκι ζέστανα 180 γραμμάρια μέλι, μια κουταλιά της σούπας χυμό λεμονιού και 3 κουταλιές τις σούπας ζάχαρη. Η ζάχαρη είναι ουσιαστικά αυτή που κάνει το μείγμα κολλώδες και το κρατά δεμένο, οπότε την άλλη φορά θα βάλω σχεδόν την ίδια ποσότητα με το μέλι. Το τελικό προϊόν μου, λόγο της έλλειψης αυτής, ήταν αρκετά μαλακό, πράγμα που δεν είναι κατ ανάγκη κακό αλλά δυσκολεύει το σερβίρισμα σε αξιοπρεπη σχήματα…

Όταν το μείγμα έγινε πολύ ρευστό από την υψηλή θερμοκρασία, το άδειασα σε ένα μπωλ και πρόσθεσα σταδιακά το σουσάμι και το ξύσμα, ενώ παράλληλα ανακάτευα. Όταν όλο αυτό έγινε ομοιογενές το άδειασα σε μια ασφαλή, επιφάνεια το έστρωσα με εναν βρεγμένο πλάστη και το άφησα να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.

Όταν λέω ασφαλή επιφάνεια, εννοώ κάτι στο οποίο να μην κολλήσει (βρεγμένο μάρμαρο/ επιφάνεια κοπής με λαδόχαρτο κλπ) και να μπορεί να περιμένει κάνα 20λεπτο να κρυώσει, χωρίς να σου φωνάζουν οι οικείοι σου οτι έχεις κάνει κατάληψή στην κουζίνα τους…

Όπως είπα το αποτέλεσμα είχε πλάκα. Το αποξηραμένο ξύσμα πορτοκαλιού κάνει ευχάριστες εκπλήξεις στη διάρκεια του μασήματος, αλλά η έλλειψη ζάχαρης το παράκανε μαλακό, πράγμα που θα χαρούν όσοι φορούν μασέλες, αλλά θα ενοχλήσει όσους έχουν μουστάκια και μούσια 🙂

Καλές προσπάθειες εύχομαι.

Άρα στα υλικά έχουμε:
Mέλι, σουσάμι, ζάχαρη, χυμό λεμονιού και ξύσμα πορτοκαλιού