Τρίχες
Καιρό έχω να γράψω, οπότε σε μια προσπάθεια να ξεκινήσω πάλι (για πολλοστή φορά το τελευταίο 15μηνο) θα αναφερθώ σήμερα σε κάτι “ελαφρύ”
Με αφορμή λοιπόν το video της Erika Thompson με τον λογαριασμό της @texasbeeworks στο τικ τοκ, έκανα μερικές σκέψεις που θα τολμήσω να μοιραστώ. Οι σκέψεις αυτές, θα μπορούσα να πω ότι κατα την λαϊκή ρήση, συνοψίζονται στο
“η φάση έχει ξεφύγει”
Λόγο του γνωστού μου βίτσιου με τις μέλισσες λοιπόν γίνομαι αποδέκτης διαφόρων περίεργων μελισσοκομικων πληροφοριών από φίλους. Το συγκεκριμένο video της Έρικα, μου το έχουν στείλει καμια 10αρια φορές.
H πρόταση που ακολουθεί, είναι επίτηδες μεγάλη και μοιρασμένη με κόματα, για να δείξει τον πλούτο της παράλογης πληροφορίας…
Είναι απορίας άξιο τι ράτσα μέλισσες έχει η Έρικα και όταν την βλέπεις ελαφρά ενδεδυμένη, με το μαλλί από το κομμωτήριο, το κυριλε ντυσιματάκι, το μαύρο, απόλυτα αντιμελισσοκομικό χρώμα στο κολάν και το ανοιχτό πουκάμισο, να βγάζει αλώβητη χιλιάδες μέλισσες από τη φωλιά τους σε ένα πάτωμα, χρησιμοποιώντας το πιο καθαρό και αμεταχείριστο καπνηστήρι του κόσμου, με το πρόσχημα ότι τις διασώζει, σίγουρα μπερδεύεσαι.
Σε αντρικό επίπεδο πολλές σκέψεις μπορεί να περνάνε από το μυαλό σου. Σε μελισσοκομικό επίπεδο όμως, το ερώτημα που σε βασανίζει είναι ένα:
Μμπορεί η Έρικα να ντυθεί τόσο ελαφρά και να διαχειριστεί ένα δικό μου μελίσσι?
Λογικά θα μείνουμε με την απορία, όμως το “ξύλο” που έχουμε φάει τόσα χρόνια, μάλλον προδιαγράφει την απάντηση.
Σε κάθε περίπτωση είναι εκπληκτική η παραφιλολογία που παίζει πλέον στα social media σχετικά με τις μέλισσες.
Η άποψη ότι οι μέλισσες κινδυνεύουν έχει παγιωθεί. Κανείς δεν ξέρει γιατί κινδυνεύουν και από ποιόν, ούτε και το ψάχνει. Χιλιαδες άτομα όμως βγάζουν χρήματα διαδίδοντας ότι τις σώζουν και τα βγάζουν από τα εκατομμύρια χρηστών που τους πιστεύουν, τους ακολουθούν και τους χρηματοδοτούν. Ο Αινσταιν και η εσάνς ψευτοεπιστήμης και βαθιάς γνώσης που ανέδιδε, έδωσε πλεον τη θέση του στα βαθιά ντεκολτέ, άλλα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Οι μέλισσες κινδυνεύουν, έλα να βγάλουμε φράγκα.
Η σημαντική διαφορά είναι ότι πριν είχαμε μόνο κερδοσκόπους σωτήρες, τώρα έχουμε και ματαιόδοξους.
Για την ιστορία (και αν αυτό βοηθά τη σκέψη σου) να πω οτι κάθε φορά που βλέπω το Gangs of New York (2002) σκέφτομαι μέλισσες! Ο λόγος είναι ο μονοφθαλμος χασάπης Daniel Day-Lewis και το όχι και τόσο κολακευτικό χτένισμα του.
Ο Χασάπης μου θυμίζει μελισσοκόμο…
Σαν χαρακτήρας, ο “χασάπης” φορά συνέχεια ένα ημίψηλο καπέλο, σύμβολο της κοινωνικής του δύναμης, που όταν όμως το βγάζει είναι σαν να τον έχει γλείψει καμήλα. Όχι γιατί είναι κουρεμένος περίεργα, αλλά επειδή το φορά επί ώρες, η κεφάλα του ιδρώνει και το βαρύ καπέλο του πατικώνει την κώμη δίνοντας αυτό το περίεργο αποτέλεσμα. (Σημειολογικά ο Χασάπης χωρίς το καπέλο – σύμβολο είναι -τρομακτικά- γελοίος).
Νιώθω έτσι σχεδόν κάθε φορά που πάω στις μέλισσες. Όχι γιατί νιώθω σαν χασάπης, ούτε γιατί πιστεύω ότι έχω την αίγλη του Lewis. Απλά όταν μπαίνω στο αυτοκίνητο και βλέπω τη μούρη μου στον καθρέφτη, έρχομαι αντιμέτωπος με το γελοία πατικωμένο και ιδρωμένο μαλλί μου, που υπέφερε όση ώρα ήμουν στις μέλισσες από τη ζεστή μελισσοκομική μάσκα, όπως το μαλλί του χασάπη από το βαρύ ημίψηλο.
Τα δε ρούχα μου είναι πάντα χάλια, αφού η πρόπολη δεν βγαίνει με τίποτα και το χρώμα της δεν είναι ότι καλύτερο σαν εικόνα σε κάποιον που δεν ξέρει από μέλισσες.
Είναι κι άλλα που μου χαλάνε την εμφάνιση και δεν θα περιγράψω για να μην περάσουμε στο άλλο άκρο, όμως θα αφήσω τη φαντασία σου να κάνει εικόνα, το ότι ο μελισσοκόμος που μόλις γύρισε από τη δουλειά, δεν είναι αυτό που θα λέγαμε σεξοβόμβος.
Όλοι αυτοί που βγήκαν από το κομμωτήριο και φωτογραφήθηκαν σε κάποια μελίσσια, διατεινόμενοι ότι τα σώζουν από μια άγνωστη απειλή, παίζει να μην έχουν πολύ σχέση με το αντικείμενο.
Η Negin Mirsalehi τρίτη γενιά μελισσοκόμων, πουλάει καλλυντικά και προϊόντα περιποίησης μαλλιών βασισμένα σε μελισσοκομικά προϊόντα από την οικογένειά της. Πέρα από τα εντυπωσιακά μαλλιά της (που δεν τα χαλάει καμία μάσκα) θα παρατηρήσεις ότι φορά δερμάτινα γάντια για να προστατεύσει τα χέρια της από τα κεντρίσματα. Την ίδια ώρα είναι ξυπόλυτη και ατσαλάκωτη και συνήθως καμία μέλισσα δεν πετά από τις ανοιχτές της κυψέλες.
Τους αντίστοιχους Έλληνες τους αφήνω ασχολίαστους για δεοντολογικούς λόγους 🙂
υ.γ. Κάποτε ένας φίλος πολυταξιδεμένος και σοβαρός μελισσοκομος, που ελπίζω να διαβάζει, μου είπε ότι έχει γνωρίσει μελισσοκομους σε όλη την Ευρώπη κι όλοι είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Τα χέρια τους.
Σε αυτό το post, για πρώτη φορά (ευτυχώς) καμιά φωτογραφία δεν είναι δική μου.
Πηγές: texasbeeworks imdb και us.gisou.com/
Ζηλεύεις γιατί δεν έχεις μπούστο 🙂
περισσότερο αυτό με τα μαλλιά με ενοχλεί γιατί με τα χρόνια χάνω τα δικά μου 🙂
Γέλασα πολύ με το post, ειδικά με τον Butcher, διότι είναι ακριβώς έτσι! Είχα πολύ πολύ καιρό να διαβάσω άρθρο σου. Μεγαλώνουμε και δεν υπάρχει χρόνος. Ξαναδιάβασα πολλά παλιά άρθρα. Όλα εξαιρετικά. Ελπίζω που και που να διαβάζουμε κάτι από σένα
Να είσαι καλά Μίλτο.. εδω δεν προλαβαίνω καμιά φορά να βάλω τα σχόλια.. 🙂