Zαχαροζύμαρο.

Έχει πλάκα όταν μιλάς για μελισσοκομία με άτομα που δεν έχουν ιδιαιτερη γνώση του αντικειμένου η και με άτομα που έχουν, αλλα θέλουν να σε "ψαρέψουν", να παρατηρείς τις ερωτήσεις που σου κάνουν για να δουν αν το μέλι σου ειναι καλης ποιότητας η όχι.

(Mέλισσες που τρώνε ζάχαρη - ζαχαροζύμαρο)

Η αγαπημένη μου ερώτηση ειναι οταν μου λενε: Ζάχαρη δίνεις στα μελίσσια σου? Και δεν ειναι τόσο η ερώτηση που μου αρέσει όσο η έκφραση των προσώπων οταν τους λές. ΝΑΙ! Δινω καθε χρόνο, περίπου απο 2 φορές!

Και το κάνω. Υπάρχει μια μυθοπλασία γύρω απο τα μέλια που νοθεύονται με ζάχαρη κλπ κλπ. Το μέλι δεν νοθεύεται με αραίωση με ζαχαρόνερα κλπ που νομίζουν μερικοί Και η ζάχαρη στα μελίσσια δεν σημαίνει νοθεία. Θα έλεγα το αντίθετο Η σωστη έκφραση ειναι οτι σπάνια κάποιοι ανόητοι νοθεύουν με ζάχαρη.

Για να πιάσουμε τα πράγματα με τη σειρά. Η εργάτρια συλλέγει οτι ειναι γλυκο (υπερβολικά γλυκο θα έλεγα... εχει χαμηλότερη αίσθηση της γεύση απο εμάς. Κατι που σε μας θα ειναι καπως γλυκο για την εργάτρια θα ειναι αδιάφορο) Αυτο το γλυκο μπορεί να ειναι νέκταρ απο λουλούδια ή μελιττώματα απο κωνοφόρα δέντρα. (βλ. σχετικό post) Μπορεί να ειναι μελι απο άλλη κυψέλη μπορεί να ειναι και πυκνο ζαχαρόνερο. Οτι και να ειναι, δεν ειναι αυτο που συλλέγουμε εμεις με τη σειρά μας απο τη μέλισσα. Η μελισσα επεξεργάζεται την γλυκιά τροφή που συνέλεξε Την εμπλουτίζει με ένζυμα που παράγει η ιδια και τη μετρέπει στο πολύτιμο συμπυκνωμένο μελι, που το αποθηκευει στο σπιτικό της, κυρίως για να το φάει αργότερα. Μια κονσερβα για να τραφει ο πληθυσμος το χειμώνα. Οπως ο μάγειρας δένει ενα πολυ γλυκο, γλυκο του κουταλιου ή μαρμελάδα και δεν τις βάζει συντηρητικά αλλα την κλεινει στο βαζακι της και την καταναλώνει αργότερα ετσι και η εργάτρια κράτα το γλυκό φαγητό της μεσα στα κελια, τα σφραγίζει και τα αποθηκεύει.

Καταναλώνει μονο μια αλφα ποσότητα για τις δικες τις αναγκες και για να ταίζει και τα μικρά της.

Ξαναγυρνώ λοιπόν μια δυο προτάσεις πριν....Οτι και να ειναι, δεν ειναι αυτο που συλλέγουμε εμεις... Αν ειναι απο νεκταρ θυμαριού θα πάρουμε ενα θυμαρίσιο μέλι, αν ειναι απο μελιττωματα πεύκου θα ειναι πευκόμελο (βλ. σχετικό post) και αν ειναι απο... ζαχαρόνερο (τροφοδοτήσουμε δηλαδη με καποιες ειδικες συσκευές το μελίσσι με το λεγόμενο σιρόπι) θα ειναι ενα... ε... οχι και τόσο ποιοτικό μέλι, που θα εχει πολυ ρευστή μορφή, ανοιχτό χρώμα, ενδεχομένως θα ξινίσει γρήγορα και δεν θα εχει πολυ ομοιογενή μορφη (οταν ρεει θα κανει διακοπές) αλλα αυτο ειναι αλλο κεφάλαιο.

Το μελι αυτο δεν θα ειναι καλο μελι, παρόλα αυτα, θα είναι μέλι. (ετσι κάπως γίνεται η νοθεία)

Η νοθεία θέλει κι άλλη εξήγηση. Δεν θα ήθελα να τη θίξω ακόμα. Προσωπικά δεν με ανησυχει και δεν νομίζω οτι θα επρεπε να ανησυχει και κανέναν.

Η εργάτρια συλλέγει λοιπόν τροφή και φτιάχνει μεταξύ άλλων το μέλι. Παμε εμεις με τη σειρά μας και το τσιμπάμε. Τι μενει για τη μέλισσα? (ας μην απαντήσω σε αυτο το blog με τέτοιες λέξεις.)

Ειναι λεπτός ο χειρισμός του τρύγου.

Τα δυο άκρα: Αν παρεις ολο το μελι απο μεσα, το μελίσσι θα λιμοκτονήσει το χειμώνα.
Αν δεν παρεις καθόλου, το μελίσσι την άνοιξη δεν θα βρίσκει χώρο για νεες γέννες θα ειναι στριμωγμένο και θα φύγει... Ειναι υποθετω κατανοητό οτι οι ενδιάμεσες παραλλαγές ειναι πολλες και οταν μιλάμε για διαχείριση 40 -50 κυψελών θέλει λιγο σκέψη, πείρα και σύνεση για το πόσο μέλι θα "κλέψεις" και πότε.
Τελικα τα πράγματα δεν ειναι και τόσο δύσκολα χαρη στο ζαχαροζύμαρο.

(Συσκευασμένο, αγοραστό ζαχαροζύμαρο)

Μια ζύμη (αυτοσχεδια ή αγοραστη) απο ζάχαρη ελάχιστο μέλι και ελάχιστο νερο. Την τοποθετεις στην κορυφη της κυψέλης, αναμεσα στο κενο που αφήνουν τα πλαίσια με το καπάκι κατα τους κρύους μήνες του χειμώνα, που το μελισσι δεν βγαίνει για να βρεί τροφή. Ετσι οι πεινασμενες εργάτριες με τις κάπως αδειες αποθηκες, ανεβαινουν στην οροφή και τρώνε το υποκατάστατο που τους εβαλες μεσα στη φωλια.

(Ζαχαροζύμαρο τοποθετημένο στα πλαίσια)

Ειναι λίγο σαν να εισαι Άγγλος αποικιοκρατης και εκχριστιανίζεις Ζουλου. Λιγο κοροϊδία. Ή Αμερικανός με Ινδιάνους. Ανταλλάσεις χαντρες με διαμαντια, ουσκι με χρυσο κλπ. Φερε μελι και παρε ζαχαροζύμαρο. Η ποσότητα όμως, ειναι ελεγχόμενη. Το μελισι δεν θα φτιαξει μέλι απο αυτο. Θα καλύψει μόνο μερικές απο τις διατροφικές του αναγκες κατα το χειμώνα.

Και ύστερα? Υστέρα έρχεται η άνοιξη Η βασίλισσα θα δει τις παλιες εργάτριες να φέρνουν τροφη και θα αφυπνιστεί! Θα γεννησει νεα αυγα και 21 μερες μετα χιλιάδες νέες εργάτριες θα δουν το πρωτο φώς, θα εκπαιδευτουν για καμια 20αρια μέρες και μετα θα φερνουν συνεχως τροφη. (βλ. σχετικό post)

Ωραιο?
Καθολου!

21 και 20 - 40 μερες περιπου..Ανοιξη? Ελλαδα ειμαστε. Μεχρι να καταλαβεις τι γινεται καλοκαιριάζει και δεν ξαναβρέχει ποτε! Εδω θελει να αλλαξεις τακτικη. Δεν εισαι πια εκχριστιανιστης αποικιοκρτατης. Εχεις κανει κτήμα σου το μελισσι. Εισαι κυβερνητης. Η οχι και τόσο έντιμη ανταλλαγη σου, μετατρεπεται σε διαχείρηση του εργατικου δυναμικού(συνεχίζεται δηλαδη :) ) και μιλα παλι η ζαχαρη. Προσθετεις πλέον αραιότερτο μιγμα απο σιροπί... ζαχαρη και νερο. Σε ελαχιστες ποσοτητες. 150 ML τη μέρα πχ. Δεν θελεις σε καμια περίτωση να κανουν οι μελισσες μελι απο αυτο. Θες μόνο να τις διεγείρεις. Διεγερτική τροφοδοσία. Οι παλιες εργατριες κανουν παρτυ. Τροφη απο το πουθενα μεσα στην κυψέλη. Η βασίλισσα χαζευει και πιστευει ότι βλέπει. Νεκταρ. Πολυ νεκταρ. Αρχίζει η καημένη και γεννα αυγα για να συγκεντρώσει στρατο και να φερουν την τροφη που νομιζει οτι ειναι αφθονη έξω. Οταν ομως ο δυσκολα συγκεντρώσιμος στρατος φτιαχτει, υπαρχει πραγματικα τροφη έξω!

Το πιο απλο παραδειγμα για να το καταλαβει κανεις ειναι το θυμάρι.
Δεδομενα:
Μικρης διαρκειας ανθοφορια
Ακριβο μελι
Μελι υψηλης ποιότητας
Ανθοφορια μονο τον Ιουνιο

Τι κανεις? 40 μερες πριν πειθεις με την πρόκληση του ζαχαρονερου την βασιλισσα να γεννησει. Ιουνιο, μολις σκασει το πρωτο μπουμπουκακι οι νεες εργάτριες σου, ξεχύνονται στους αγρους για να φερουν οτι προλαβουν στις 10 15 μέρες που κρατα η ανθοφορια. Εχοντας συγκεντρωσει απο πριν το στρατο σου κανεις την καλύτερη δυνατη συλλογή.
Και η συλλογή αυτη δεν εχει καμια μα καμια σχεση με τη ζαχαρη που εβαλες λίγες μέρες νωρίτερα.

(Μέλισσες πέφτουν με τα μούτρα στο Ζαχαροζύμαρο)

Ισως ειναι καπως υπαραπλουστευμενο και πολυ εξιδανικευμενο όπως το εξηγώ, αλλα ετσι καπως χρησιμοποιει ο μελισσοκόμος τη ζάχαρη και δεν υπαρχει ίχνος αναμειξης της με το τελικο παράγωγο, το μέλι. Η προσθήκη τροφών γίνεται μόνο για να οδηγίσεις το μελισσι εκει που θες. Σε μια αυτοσχέδια συνταγή (η οποία όμως εδειξε να λειτουργει) τροφοδοτουσα για πολλες μέρες μελίσσια που ειχαν προβλήματα, όπως βαρροικη ακαρίαση η ασκοσφαίρωση (παράλληλα, προσπαθουσα να τακαθαρίζω κάθε μέρα) με σκοπό να μην απασχολουνται οι υγειεις εργάτριες με την συγκέντωση τροφής αλλα με τον καθαρισμό της κυψέλης και παράλληλα η βασίλισσα να γεννα συνέχεια. Στην περίπτωση της ασκοσφαιρωσης νομίζω οτι δουλεψε.