To καλύτερο μέλι του κόσμου

Κάποτε βρέθηκα σε μια συνάντηση μελισσοκόμων. Μετά από πολλά τσίπουρα και ώρες κουβέντας, μπήκαμε σε πιο φιλοσοφικά επίπεδα. Κάποιος προσπάθησε να αναπτύξει μια θεωρία- άποψη και άθελα μου του την χάλασα.

Για να ξεκινήσει την θεωρία του, ρωτούσε επίμονα ένα φίλο (μικρό μελισσοκόμο, του δικού μου βεληνεκούς) πιο είναι το καλύτερο μέλι.
Εγώ, σαν το κωλόπαιδο που διακόπτει και λέει το τέλος του ανεκδότου, πετιόμουνα κι έλεγα.
-Το δικό μου!
Ο κύριος έκανε τον αδιάφορο και επαναλάμβανε την ερώτηση στο φίλο.
Πιο είναι το καλύτερο μέλι λες εσύ?
-Το δικό μου λέμε! Ξαναπετιόμουν εγώ.
Και αυτή ακριβώς ήταν η απάντηση και αυτό ακριβώς ήθελε να πει και έρμος συνάδελφος που έπεφτε θύμα των διακοπών μου.

Αν θες τη γνώμη μου, το καλύτερο μέλι είναι το δικό μου. Όχι επειδή είναι δικό μου, αλλά επειδή εμένα ρωτάς.
Κάθε μελισσοκόμος αν αγαπά αυτό που κάνει (που το αγαπά.. αλλιώς δεν θα το έκανε, γιατί οι περισσότεροι χομπίστες είμαστε) θεωρεί το δικό του μέλι το καλύτερο. Για αυτό κόπιασε, γι αυτό κεντρίστηκε, γι αυτό έτρεξε. Όταν κάποια στιγμή το τρύγησε και το γεύτηκε, ένιωσε τον καρπό των κόπων του με τρόπο που κάνεις άλλος δεν θα εκτιμήσει.
Και για να μην υπερβάλουμε. Δεν είναι μονο τα μέλια. Ολων των μανάδων τα παιδιά ειναι τα πιο ωραία και όλων των αμπελουργών τα κρασιά ειναι τα καλύτερα (κάποτε ο πατέρας μου έπινε με ευχαρίστηση ένα κρασί του που όλοι οι άλλοι ουτε για ξύδι δεν θα βάζαμε.)

Το έργο σου είναι πάντα το πιο καλό, αρκεί να κόπιασες γι αυτό. Αυτή είναι η φύση μας. Παρόλα αυτά έβγαλα (έστω και ανορθόδοξα) απο τη φωκίδα το πρωτο μου μέλι. Και είναι και τέλειο και περιεργο και ελάχιστο. Μολις 250γρ. Το τρώω όμως σταγόνα, σταγόνα γιατι είναι το καλυτερο μέλι στον κόσμο (μέχρι το επόμενο) . Αλλα τις λεπτομέρειες θα τις πούμε σε άλλο post.

σ.σ.: το εικονιζόμενο μέλι είναι πάλι δικό μου, αλλα δεν είναι αυτό της Φωκίδας