το μέλι της αντίφασης

Πριν από μερικούς μήνες, στο «6ο φεστιβάλ» μελιού, προμηθεύτηκα από το περίπτερο του «κηφήνα» δυο, τρία δείγματα μελιών από συναδέλφους και άλλα μέλη του συλλόγου. Μέλι απ’ τα μέλη λοιπόν και μέσα σε όλα αυτό που ξεχώρισα ήταν ένα μέλι κουμαριάς.

Το μέλι από άνθη κουμαριάς είναι το μέλι της αντίφασης. Είναι από εκείνα τα φθινοπωρινά μέλια που δεν έχουν μεγάλη εμπορική αξία για τους πολλούς , αλλά έχουν ιδιαίτερη αξία για λίγους. Ο λόγος είναι η ιδιαίτερη και ξεκάθαρα πικρή γεύση τους.

Αυτή η πικρή γεύση που δυσκολεύει την πώληση, οδηγεί τους περισσότερους μελισσοκόμους στο να το «σπάνε», αναμειγνύοντας το με κάποιο άλλο μέλι για να ελαφρύνουν τη γεύση και να μπορέσουν τελικά να το πουλήσουν. Έτσι σπασμένο το είχα δοκιμάσει κι έτσι το γνώριζα, μέχρι το φεστιβάλ, όπου αυτό που δοκίμασα* ήταν καθαρό και  ήταν το πιο κουμαριάς, απ΄ όσα κουμαριάς είχα δοκιμάσει ποτέ.

Το μέλι της αντίφασης λοιπόν, που μου αρέσει αστειευόμενος να το δίνω να το δοκιμάσουν συγγενείς χωρίς να τους έχω προειδοποιήσει, για να βλέπω τις εκφράσεις τους όταν το δοκιμάζουν. Όμως όταν ξεπεράσεις το πρώτο σοκ ή καλύτερα όταν γνωρίζεις ότι δεν είναι όλα τα μέλια γλυκά και ότι αυτό που θα δοκιμάσεις είναι πικρό, μπορείς να διακρίνεις την ομορφιά της γεύσης του.

Γιατί όπως καμιά φορά,  προτιμάς τον καφέ σου πικρό ή δυνατό και να δεν θες η ζάχαρη να κουκουλώσει τις γεύσεις και τα αρώματα του, έτσι καμιά φορά θέλεις να γευτείς κι ένα μέλι με δυνατή και μοναδική γεύση.

Σίγουρα όλοι μας έχουμε συνδυάσει το μέλι με το γλυκό, όποτε η κουμαριά δεν μπορεί εύκολα να τα αντικαταστήσει και δεν μπαίνεις εύκολα στη διαδικασία να βάλεις στο ψωμί σου αυτό αντί για ελατίσιο πχ. Όμως η κουμαριά έχει έναν εθιστικό χαρακτήρα, που σε κάνει κάθε φορά που περνάς δίπλα απο το βαζάκι, να βουτάς και μία το κουταλάκι και να τσιμπάς λίγο από τη σπιρτάδα του.

Προσωπικα μου αρέσει να το βάζω στη βρώμη, όπου σε κάθε κουταλιά που συναντάς την γλυκόπικρη εκπληξούλα , λαμβάνει χώρα μια μικρή γευστική περιπέτεια που σπάει η μονοτονία της βρώμης. Άλλωστε και η κανέλα που προσθέτω, όταν τα μέλια είναι γλυκά, τον ίδιο ρόλο παίζει.

Η αντιφατικότητα δεν σταματά στο ότι έχουμε ένα πικρό μέλι,αφού η ιδιαιτερότητα αυτή (άδικα) επηρεάζει και τη δημοφιλία του, άρα ρίχνει την εμπορικότητα του. ‘Οπως κι άλλα φθινοπωρινά μέλια, πχ το ρείκι, το μέλι κουμαριάς στολίζεται δικαίως ή άδικα από τους παραγωγούς με χίλιες μύριες θεραπευτικές ιδιότητες που ξεκινούν από τη μείωση της κακής χοληστερίνης και φτάνουν μέχρι την τόνωση του ανοσοποιητικού και την καταπράυνση του άγχους.

Έτσι, ναι μεν δεν προχωρά μόνο του στην αγορά, αλλά οι λιγοστοί φίλοι του είναι φανατικοί και το αναζητούν διακαώς.

Έχουμε λοιπόν προιόν άρικτα συνδυασμένο με τη γλυκειά γεύση να είναι ξαφινικά πικρό. Ένα μέλι που άλλος το θεωρεί μη εμπορικό και το σνομπάρει κι άλλος το θεωρεί κορυφαίο. Έχει όμως κι άλλη μια ιδιαιτερότητα που παίζει ρόλο στην ενίσχυση της φημολογίας ότι το συγκεκριμένο μέλι έχει κάποια ιδιαίτερη διατροφική αξία. Είναι μέλι φθινοπωρινό.

Το φθινόπωρο ουσιαστικά αρχίζει η μελισσοκομική χρονιά.

Όπως στρώσεις το φθινόπωρο, έτσι θα κοιμηθείς το χειμώνα και έτσι θα ξυπνίσεις, (αν ξυπνίσεις την άνοιξη) Το καλύτερο στρώσιμο λοιπόν είναι να βάλεις τα μελίσσια σου για ύπνο μετά απο μια δραστηριοποίηση σε μια ωραία φθινοπωρινή ανθοφορία. Αυτή η ανθοφορία θα αναζογονίσει τα μελισσια σου και θα τα γεμίσει με ποιοτικές τροφές για το χειμώνα. Μια τέτοια ανθοφορία δίνει η κουμαριά και τα μελισσια που ξεχειμωνιάζουν με μέλι κουμαριάς, ξεχειμωνιάζουν καλυτερα απο άλλα, κυριως γιατί ο μελισσοβοσκός τους ήταν πιο καλός και προνοητικός μελισσκόμος απο άλλους. Διαφημιστικά προς το πικρό προϊόν όμως, η μεταδιδόμενη πληροφορία είναι τελικά, ότι η ποιότητα του συγκεκριμένου μελιού ήταν αυτή που ξεχειμώνιασε σωστά το μελίσσι κι όχι η προονητικότητα του καλού μελισσοκόμου. Κατανάλωσε το κι εσύ λοιπόν, μπορείς!