Dubliner

Προ αμνημονεύτων ετών, μου είχαν κάνει δώρο ένα Glenfiddich Malt Whisky Liqueur. Το καλό αλκοόλ θέλει πάντα καλή παρέα, αλλά αν και ντρέπομαι λίγο που το λέω, με το συγκεκριμένο μπουκάλι τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Όταν το δοκίμασα ένιωσα λίγο σα να παίζω στον άρχοντα των δαχτυλιδιών.

Κάτι μέσα μου φώναζε ότι το πολύτιμο, γευστικότατο περιεχόμενο της φιάλης ήταν μόνο δικό μου… Έτσι όταν μετά από λίγες μέρες έφτασα το μπουκάλι σχεδόν στον πάτο, φώναξα κι ενα δυο φίλους να το δοκιμάσουν. Λικέρ από ουσίκι δεν έτυχε να ξαναπιώ.  Αυτό μέχρι σήμερα, που μου έκαναν δώρο ένα Dubliner.

Και τι λόγο έχει το Dubliner να βρίσκεται σε αυτό το blog? Μα δεν είναι απλά ένα λικέρ από ούσκι, είναι ένα λικέρ από ουίσκι με μέλι!

Όχι όσο το Glenfiddich, αλλά ήταν πολύ καλό κι αυτό κι ενδιαφέρον. Το δε ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι γίνεται σαφής αναφορά στο ότι είναι blended με κηρήθρα, όχι απλά μέλι. Έψαξα αρκετά, δεν έβγαλα ασφαλές συμπέρασμα για το πως γίνεται η διαδικασία και αν πραγματικά μιλάμε για κηρήθρες. Σε κάθε περίπτωση πάντως η επίγευση είναι μαγική γεμάτη εκπλήξεις που δεν ξέρεις τι σου πρωτοθυμίζουν, ούσκι? καφέ? πρόπολη? μέλι? καραμέλα? βούτυρο?

Σίγουρα υπερισχύει το γλυκό που με τους 30% βαθμούς του ακούγεται καλά στον ουρανίσκο.

Για την ιστορία, κοιτάζοντας την τιμή του και συγκρίνοντας το με αυτή του Glenfiddich, ίσως να έκανα διπλα καλά που το είχα πιεί μόνος μου τότε.