Απαγωγές από εξωγήινους

Όσο ασχολείσαι με τις μέλισσες, τόσο μαθαίνεις πράγματα, αποκτάς νέες ενδιαφέρουσες εμπειρίες και μπορείς να γράφεις για αυτές. Έτσι, όταν ξεκίνησα αυτό το blog πριν 15 χρόνια, έγραφα τουλάχιστον ένα post την εβδομάδα.

Όσοι το διαβάζουν σταθερά όμως και δεν είναι περιστασιακοί επισκέπτες, (και παραδόξως είναι ακόμα αρκετοί) έχουν σαφώς αντιληφθεί ότι το τρέχον έτος, τα άρθρα είναι… ας πούμε αραιά…

Ο λόγος είναι απλός. Ούτε με απήγαγαν εξωγήινοι ούτε εγκατέλειψα ( τελείως ) τη μελισσοκομία. Οι μέλισσες εξακολουθούν να είναι ένα μέρος της ζωής μου, όχι όμως Η ζωή μου. Όταν υπάρχει περιορισμένος χρόνος, όπως έχω ξαναγράψει, ο πρώτος που την πληρώνει είναι το  blog. Αποδείχθηκε όμως περίτρανα για το 2019 – 2020, ότι ο δεύτερος που την πληρώνει είναι οι μέλισσες!

Όπως λοιπόν και παλιότερα έτσι και φέτος, ο αριθμός των  υποχρεώσεων με ανάγκασε να βάλω προτεραιότητες και τα μελίσσια μείναν πίσω, πόσο μάλιστα το blog. Ακόμα χειρότερα οι 4-5 καλοί φίλοι που με παρέσυραν και τους παρέσυρα ίσως τα τελευταία χρόνια, κινήθηκαν κι αυτοί προς την ίδια κατεύθυνση. Έβαλαν προτεραιότητες και οι μέλισσες δεν ήταν μέσα σε αυτές.

Το πιο χαρακτηριστικό νομίζω είναι ότι την τελευταία φορά που βγήκαμε όλοι μαζί, μετά από ώρες συζητήσεων, μεζέδων κι αλκοόλ, παρατήρησα έκπληκτος ότι ήταν η πρώτη φορά που καμιά από τις προηγούμενες κουβέντες δεν αφορούσε μέλισσες. Καμία. (δεν είναι καθόλου κακό αυτό γιατί δείχνει δεσμούς πέρα από μαμούνια, είναι όμως ενδεικτικό της φάσης που περνάμε).

Οι μέλισσες λοιπόν σε αυτή τη φάση είχαν συγκεκριμένο ρόλο και χώρο και αυτό ίσως κάπως να αλλάξει.

Χωρίς “κακές” επιρροές και έμπνευση και με πολλές υποχρεώσεις οι εξάποδες φίλες που με γοητεύουν τα τελευταία 18 χρόνια έμειναν χωρίς ημερολόγιο και χωρίς την προσοχή μου.

Τις επόμενες μέρες παρά τις δυσκολίες των ημερών, θα προσπαθήσω να κάνω ένα “reboot“.

Keep οn beekeeping.

(Για την ιστορία, ο απαχθείς από τα UFO μελισσοκόμος, υπάρχει σε μπλουζάκι στο threadless