Τα μικρά μελλίσια

Ενας φίλος που μένει σε ένα απομονωμένο νησάκι της "άγονης" γραμμής, είχε και έχει μελίσσια. Την ασχολία αυτή την κληρονόμησε απο τον πατέρα του κι εκείνος με τη σειρά του απο τον παπού του. Το κατέχει το αντικείμενο, εμπειρικά, αλλα το κατέχει. Κάνει μάλιστα τιμιότατες προσπάθειες να βγάζει μέλι ποιότητας και αποφεύγει όσο πιο πολύ μπορεί οτι εχει έστω και την παραμικρή υποψία οτι μπορεί να κανει κακό στο προϊόν του.

Μια φορά που συζητού σαμε μου είπε: Οι πάλιοι θυμάμαι δεν έπαιρναν μέλια καθε χρόνο. Αλλες χρονιες έδινε άλλες όχι. Αλλες καλύτερα άλλες χειρότερα. Τώρα, στον ίδιο τόπο με τα ίδια φυτά και τον ίδιο εξοπλισμό αμα δεν πάρουμε δυο φορές το χρόνο γκρινιάζουμε. Πως να μην τα χαλάσεις τα μελισσια?

Το λέω αυτό γιατι είδα τα μελισσια της Φωκίδας μετά απο 2 - 3 μήνες. Οταν πρώτο-σκέφτηκα να βάλω 2 μελίσσια εκεί, σκόπευα απλά να κανω ενα online ημερολόγιο με ότι προβλήματα θα έβρισκα εκεί. Στην πορεία επιβεβαιώθηκε οτι τι πιο μεγάλο πρόβλημα ειναι η απόσταση και οτι τελικα απλα θα ήταν ενα πείραμα. Θα επιβιώσουν δυο μελίσσια σε σταθερό μελισσοκομείο με την ελάχιστη δυνατη φροντίδα? Και αν ναι, θα αποδώσουν?

Οταν πριν λίγο καιρό τα είδε κάποιος, ειπε οτι τα μελισσια δεν πανε καλα. Ομως μάλλον ηταν αλλο το κριτήριο και εδώ κολλαει και η παρατήρηση του φίλου που ανέφερα στην αρχή.

Δεν με ενδιαφέρει ουτε εμενα η ποσότητα αλλα να ειναι το μέλι και το μελίσσι αγνό και "αβίαστο" και παρηγορούμαι. Τα δυό μελίσσια στο χωριό χρόνισαν σε ενα καπως απομονωμένο περιβάλλον. Δεν παρουσίασαν καμιά πρόοδο αν σκεφτόμαστε τον τρύγο. Δεν είναι δυνατόν να τους πάρω τα λιγα μελακια που έχουν μέσα. Ομως δεν μοιάζουν να έχουν και προβλημα! Λιγάκι μεγάλωσαν, λιγάκι ζωήρεψαν. Δεν χρήζουν καμιάς βοηθείας και δεν εχουν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Ο εξοπλισμός τους θέλει μια άλφα συντηριση αλλά γενικά όλα βαίνουν καλά. (vομίζω)

Όλες οι φωτογραφίες είναι απο εκεί, τραβηγμένες στα τέλη Αυγούστου. :D

Αθάνατος. (Αγάβη)

Όλα τα μεγάλα τελικά από κάπου ξεκινάνε.

Ο Αθάνατος δεν κερδίζει το όνομα του από κάποια σχετική ιδιότητα. Η επιβλητική παρουσία του όμως, μονο απο ένα τόσο επιβλητικό όνομα θα μπορούσε να συνοδευται.

Το γιγαντιαίο λουλούδι του (φτανει νομίζω τα εφτα μέτρα, ξεπερνώντας τις παράφωνες προς το τοπίο κολόνες), βγαίνει για μια και μόνο φορά.

Το ύψος του, απαγορευτικό για να φωτογραφίσω τις μέλισσες που το επικονιάζουν τα αυγουστιάτικα μεσημερακια. Για να μη φύγω άπραγος φωτογράφισα άλλα έντομα στα φύλλα του.

Ομορφαίνει τα τοπία και πλαγιές σε σχετικά άνυδρες περιοχές.

Καμια φορά βέβαια δεν ειναι επιθυμητά.

Αθάνατος, Αγάβη
Οικογένεια: Agavaceae
Κατάταξη: Μονοκοτυλήδονο
Είδος φυλλώματος: Αειθαλές
Σχτικό link εδώ: gardensandplants.com

Παράλληλοι κόσμοι.

Πισω στην Αθήνα (αλλά για πολύ λίγο) Ζέστη, βαρεμάρα και πολλά άλλα ακατανόμαστα... Στο μεταξύ κάπου στις Κυκλαδες ο Ιάκωβος ξεραίνει τα σισάμια του με φόντο το Αιγαίο για να φτιάξει σισμόμελο. (Πραγματικότητες γλυκές σαν το Παστέλι).

Για όποιον ενδιαφέρεται, είχε μια ωραία συνταγή ο Θεοδόσης.

Η καλή μέρα απο το πρωί φαίνεται....

Κοιτα πράματα.... εδω δεν πιανει το τηλέφωνο, αλλα έχει internet!
Kαι βέβαια μέλι βούτηρο και φρέσκο ψωμάκι ;)

Eτοιμαζόμαστε...

Αφου λοιπόν μαζέψαμε τα μελάκια μας και τυπώσαμε τα μπλουζάκια μας με το bees.gr, ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για αιγαίο... Yποθέτω θα ρίξω μια τελευταία ματιά αυριο και αν προλαβω θα κάνω ένα ακόμα post.

Καλές διακοπές σε όλους όσους φεύγουν αυτές τις μέρες και καλη συνέχεια σε όσους έχουν ηδη αρχίσει.