2009

Το 2009 να φέρει μαζί του υγεία, ευτυχία, κερήθρες ρέουσες μελια, χαρα και επιτυχίες.
Καλή παραμόνή και καλή χρονιά σε όλους!

H άχνη ζάχαρη δεν είναι μόνο για κουραμπίεδες...

Στα τέλη Οκτωβρίου έγραψα κάποια πράγματα για την Ιστορία του μεγαλύτερου εχθρου που γνωρίζει αυτή τη στιγμή ο έλληνας μελισσοκόμος. Το varroa. Aυριο, 20 Δεκεμβρίου θα γίνει στο hilton μια ημερίδα με θέμα τις ασθένειες των μελισσων και προφανώς θα γίνουν εκτενής αναφορές στο varroa. (ευχαριστούμε Σπύρο) Δυστυχώς απο μια μερια, δεν θα μπορέσω να πάω και ευτυχω΄ς απο μια άλλη, δεν θα μπορέσω γιατι θα κάνω κατι, που επίσης με ευχαριστεί. Απο την άλλη συμβαίνει και η εξής ακρότητα: θα είναι το τρίτο σαββατοκύριακο στη σειρά που πηγαίνω σε συνέδριο ή ημερίδα τις τελευταίες τρεις εβδομάδες και δεν θα αντέξω.

Eλπίζω να μας κατατοπίσουν οι συνάδελφοι που θα πάνε. Προς το παρόν αυτά που έχω να πώ ειναι τα εξής: Τις ημέρες που έγραφα για την ιστορία και τον Μάρκους Τερέντιους Βαρρώ, έκανα παράλληλα ένα χειρισμό για τον οποίο έχω ακούσει αρκετες φορές αλλα δεν τον είχα δοκιμάσει.

Μπορώ να πώ οτι έιχε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Οι εργάτριες, για κάποιο λόγο δεν ΄"καθαρίζονται" απο το παράσιτο. Ετσι άν καταφέρεις και τις λερώσεις με κάτι που θα καθάριζαν θα παρασυρθούν και θα βγάλουν απο πανω τους και τον ξενιστή. Απο την αλλη το βαρρόα δυσκολευτεί να στηριχτεί πάνω σε σκονισμένες και ασταθείς επιφάνειες. Ετσι αν ρίξεις άχνη ζάχαρη στα μελισσια επιτυγχάνεις τα εξής πολλα.

Ριχνεις μπόλικη ζάχαρη στα πλαίσια και αυτη περνά απο τα κενα

Οι μελισσσες προσπαθούν να καθαριστούν απο ττη ζάχαρη ή να τη φάνε και ετσι αφαιρούν απο πανω τους και το παράσιτο. Το παράσιτο δυσκολευται να περπατήσει στις σκονισμένες επιφάνειες και πεφτει στον πυθμένα της κυψέλης. Οι μέλισσες τρώνε την άχνη ζάχαρη.

Αν λοιπον συνδυαστικά με το πασπάλισμα, εχεις ενα πάτο με σίτα στην κυψέλη σου, καταφέρνεις να ξεφορτωθείς χωρίς κανέναν φάρμακο η χημικό μεγάλο αριθμό παρασίτων. Δεν καθαρίζεις την κυψέλη, αλλα σίγουρα ξεφορτώνεσαι πολλά βαρρόα ανώδυνα.

την επόμενη μέρα έχουν ήδη καθαρίσει τη ζάχαρη, όση έχει μεινει κανει κρυστάλλους αλλα συνεχίζουν να την τρώνε

Μετακινόντας τον πάτο την επόμενη μέρα βρίσκεις τα εγκλωβισμένα varroa.

Tips. Εγω δεν έβαλα πολύ ζάχαρη γιατι ήταν η πρώτη φορά που το έκανα και κόλωσα.
Η ζάχαρη ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ειναι αχνη του εμπορίου αλλα κρυσταλλική που τη σπάσαμε εμείς. Ο λόγος είναι όπως μου έλεγε ο Σπύρος οτι η αχνη του εμπορίου περιέχει άμυλο το οποίο πειράζει το πεπτικό των μελισσων. Σπάμε εύκολα την κρυσταλλική σε blender.
Η ολη ιστορία δεν αποτελεί θεραπεία αλλα απλή βοήθεια. Με ενδιαφέρον διάβασα μια πολύ καλη προσπάθεια του Θεοδόση.
Κάνοντας εναν περίπατο στα άλλα μελισσοκομικά blog θα βρούμε κι άλλα σχετικα παραδείγματα.

Αν πέσεις κάτω, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις, είναι να ξανασηκωθείς.

Στον Υμηττό είναι το σπίτι μου. Έτσι το να έχω μελίσσια στο βουνό, 20 λεπτά μακριά από το κρεβάτι μου έμοιαζε βολικό. Πραγματικά, το να είσαι κοντά βολεύει αφάνταστα, αφού μπορείς να παρατηρείς άμεσα τα προβλήματα και να τα λυνεις.

Από την άλλη τι πιο ωραίο, από το να έχεις ένα λόγο να πηγαίνεις μια φορά την εβδομάδα σε ένα όμορφο δάσος και να κάνεις δουλείες για τα μελισσάκια σου.

Βέβαια, σιγά σιγά τα πράγματα είχαν δυσκολέψει. Μετά τις μεγάλες φωτιές, εκτός από το οτι καρδιοχτυπίσαμε, αν και τελικα τα δικά μου μελίσια βγηκαν αλώβητα, η έντονη φύλαξη του βουνού απο σχετικές υπηρεσίες και το Δημο, άρχισε να μου δημιουργεί προβλήματα.

Οι επισκεψεις αραίωσαν αφου πλέον στις ιδανικες συνθήκες που επρεπε να υπαρχουν για να τελεστεί μια επίσκεψη, προστέθηκε αλλη μια:

Να μην είναι ώρα αιχμής (6.00-18,00!) για τους αλλους επισκεπτες του βουνου, καθως αυτόκλητοι πυροφύλακες και ευυπόληπτοι πολίτες με αγριοκοιταζαν, θεωρώντας με εν δυνάμει εμπρηστή.

Μια μεγάλη σιδερένια μπάρα (αριστοτεχνικά φτιαγμενη πρεπει να πω) εμπόδιζε την πρόσβαση με αυτοκίνητο στο χώρο που είχα τις μέλισσες. Δεν ειναι ο ποδαροδρομος που με ενοχλούσε, αλλα το γεγονος οτι ο δρομος ηταν αποτομος και το να κουβαλας πανω κατω μέλια, μελισσια και τροφες ηταν δύσκολο. Ετσι μεσα απο μια σταδιακή παραμέληση ήρθαν προβλήματα, όπως τα σερσένια και αλλα μυστηριώδη ζητήματα. Δυο φορές καποιος καλοθελητής, μου βούτηξε κενες κυψέλες και εξοπλισμο.

Παρόλα αυτά όλες τις φορές τα προβλήματα λύθηκαν. Η βλάστηση ήταν καλή (1 & 2) και το μέρος επιφύλασσε συχνα περίεργες εκπλήξεις, όπως πχ να ακους τη νύχτα πεντακάθαρα, συναυλίες απο το Λυκαβηττό, χιλιομετρα μακρια! Πριν περίπου τριάντα μέρες είχα κανει την τελευταία ενέργεια για καταπολέμηση του Βαρόα. Ειχα δει τις βασίλισσες μου, ειχα κατεβάσει οτι πατώματα έπρεπε, ήξερα οτι δεν΄είχα να περιμένω αλλες εκπλήξεις και με αφορμη την αλλαγή του καιρού είπα χτες να πάω εκει και να κάνω το οριστικό κλείσιμο για να ξεχειμωνιασουν. Να βάλω τις τροφές μου και να φύγω...

Τα είχαν κλέψει...